Sformułowanie użyte w art. 626 § 1 kpk, iż w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie „sąd określa, kto i w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu”, odnosi się do fazy postępowania sądowego i nie oznacza, ażeby sąd miał być organem uprawnionym do określania wydatków wyłożonych przez Skarb Państwa w toku postępowania przygotowawczego, w tym wydatków z tytułu nie opłaconej przez strony pomocy

W sprawie wniesionej przez pracownika o zasądzenie odszkodowania na podstawie art. 55 § 11 KP pracodawca może zarzucić brak przyczyny wskazanej w tym przepisie, mimo że sam nie wniósł powództwa o odszkodowanie przewidziane w art. 611 KP.

Postanowienie wyrażające opinię, o której mowa w art. 93 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, jest wydawane w toku postępowania administracyjnego w sprawie o podział nieruchomości. Do wydania tego postanowienia przepisu art. 106 Kpa nie stosuje się.

Podstawą prawną zwrotu przez sąd sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego - jest przepis art. 345 k.p.k. zarówno wówczas, gdy postanowienie o przekazaniu sprawy zapada w wyniku inicjatywy prezesa sądu w ramach wstępnej kontroli oskarżenia, jak i wtedy, gdy braki zostały ujawnione po doręczeniu oskarżonemu aktu oskarżenia i wyznaczeniu rozprawy, ale przed

Dopuszczalna jest apelacja powoda od wyroku, w którym sąd pierwszej instancji na podstawie art. 4771 § 2 KPC w związku z art. 8 KP i art. 56 KP zasądził odszkodowanie w miejsce żądanego przywrócenia do pracy i nie oddalił powództwa w żadnym zakresie.

Warunkiem stosowania obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary, przewidzianego w art. 60 § 3 kk, jest przekazanie organowi powołanemu do ścigania przestępstw, przez sprawcę przestępstwa popełnionego we współdziałaniu (w rozumieniu przepisów zawartych w rozdziale II kodeksu karnego) z co najmniej dwiema osobami, wszystkich istotnych w sprawie, posiadanych przez niego informacji o osobach współdziałających

Zastępcza kara pozbawienia wolności, określona w prawomocnym wyroku przed wejściem w życie kodeksu karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. 1997 r. Nr 88, poz. 553), jest wykonywana – stosownie do regulacji zawartej w art. 14 pkt 2 przepisów wprowadzających Kodeks karny (ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Dz.U. 1997 r. Nr 88, poz. 554 ze zm.) – według „zasad dotychczasowych”, co oznacza, że w wypadku,

Oświadczenie oskarżonego lub jego obrońcy o wypowiedzeniu 'stosunku obrończego', o którym mowa w art. 378 § 1 k.p.k., nie podlega kontroli sądu także w przypadku gdy 'stosunek obrończy' został nawiązany w wyniku wyznaczenia obrońcy z urzędu.

Rozpoznanie wniosku skazanego o zastosowanie wobec niego przepisu art. 4 § 2 k.k. następuje na posiedzeniu, na którym sąd wojewódzki (obecnie sąd okręgowy) - stosownie do dyspozycji przepisu art. 30 § 1 k.p.k. - orzeka w składzie trzech sędziów.

Sądem „powołanym do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji”, a dokonującym przewidzianych w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym (art. 329 § 1 kpk) lub rozpoznającym zażalenie na czynności postępowania przygotowawczego (art. 329 § 2 kpk), jest ten sąd, który byłby właściwy po wpłynięciu aktu oskarżenia. W wypadku rozpoznawania zażalenia na postanowienie o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia

Dopuszczalne jest nadanie sądowej klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, w którym bank zastrzega sobie prawo egzekwowania odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia głównego, powstałe po wystawieniu tego tytułu (art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe Dz. U. 1997 r. Nr 140 poz. 939).

Orzekanie w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania w toku postępowania przygotowawczego stanowi „czynność sądową w postępowaniu przygotowawczym” (art. 329 § 1 kpk) i zgodnie z art. 329 § 2 kpk powinno nastąpić jednoosobowo. Nie dotyczy to rozpoznawania zażaleń na postanowienie sądu wydane w tym przedmiocie, gdyż orzekanie przez sąd nie jest już czynnością „postępowania przygotowawczego”

Zastosowanie w sprawie instytucji świadka incognito nie zwalnia oskarżyciela publicznego z obowiązku dokładnego określenia w akcie oskarżenia zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody (art. 332 § 1 pkt 2 kpk).

W sprawach zakończonych prawomocnym wyrokiem, w których kara nie została wykonana, w zakresie orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, do osób odbywających kary pozbawienia wolności, stosuje się – od dnia 1 września 1998 r. – przepisy kodeksu karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. (arg. ex art. 14 pkt 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające