Zmiana (po dniu 1 stycznia 1997 r.) ubezpieczenia społecznego rolnika, równocześnie objętego z mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (w brzmieniu sprzed tej daty; jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.) ubezpieczeniem społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, na ubezpieczenie

Umowa między kupującym państwowy zakład podlegający likwidacji, a Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie rozłożenia na raty przejętych, zaległych składek ubezpieczeniowych, mimo że wywiera skutki cywilnoprawne, nie jest podstawą odpowiedzialności nabywcy za składki ubezpieczeniowe nieopłacone przez poprzednika prawnego, którą stanowią art. 40 - 45 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach

Zgodnie z art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów. Z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887/ wynika jednoznacznie, że od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczących między innymi

W razie przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, odpowiedzialność za zobowiązania tego przedsiębiorstwa wynikające ze stosunku pracy, w tym również za następstwa choroby zawodowej, powstałe przed przekształceniem przedsiębiorstwa, ponosi spółka (art. 8 ust. 2 i art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, Dz.U. Nr

Okres zatrudnienia obywatela polskiego w Belgii w charakterze naukowego pracownika najemnego wynagradzanego ze środków publicznych belgijskiego skarbu państwa w ramach szczególnego systemu zaopatrzenia funkcjonariuszy służb publicznych, nie podlega zaliczeniu do okresu ubezpieczenia przy ustalaniu lub uzyskaniu prawa do emerytury z polskiego systemu ubezpieczeń społecznych.

Otrzymane wyrównanie wynagrodzenia za pracę /po ustaniu zatrudnienia/ stanowi należną część wynagrodzenia w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, która powinna być doliczona do wynagrodzenia i uwzględniona przy ustalaniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Renty wypłacane na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68 ze zm.) nie są świadczeniami z innego ubezpieczenia społecznego, o jakich stanowi art. 6 pkt 12 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.

Przepis art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ na równych prawach z okresami aktywności zawodowej wymienionymi w ust. 1 pkt 2 tego przepisu, traktuje okresy w czasie których zatrudnienie nie było wykonywane z ważnych i usprawiedliwionych przyczyn, a są to okresy mające znaczenie również i dla nabycia uprawnień

Niepoinformowanie przełożonego o wypadku bezpośrednio po zdarzeniu nie pozbawia pracownika prawa żądania ustalenia, że miało ono charakter wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Przepisy art. 44 ustawy o zawodzie lekarza i art. 24 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej mają charakter przepisów szczególnych i nadal obowiązują, gdyż art. 3 § 1 Przepisów wprowadzających Kodeks karny statuujący, że „z dniem wejścia w życie kodeksu karnego tracą moc przepisy dotyczące przedmiotów w tym kodeksie unormowanych, chyba że przepisy tej ustawy stanowią inaczej”, nie może odnosić się

Przesłankę nawiązania pracowniczego stosunku ubezpieczenia społecznego nie stanowi samo zawarcie umowy o pracę, lecz zatrudnienie rozumiane jako jej wykonywanie w ramach stosunku pracy.

Przepis art. 551 KC nie stanowi samodzielnej podstawy odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową. Krąg osób odpowiedzialnych za takie zobowiązania określony jest w art. 32 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Stanowisko organów zatrudnienia, iż na podstawie zeznań świadków nie można podważyć treści świadectwa pracy nie można uznać za zasadne.

Obowiązkiem lekarza jest świadczenie pracy w godzinach wyznaczonych treścią umowy o pracę, a nie do czasu przyjęcia ostatniego pacjenta zapisanego na wizytę określonego dnia.

Przepis art. 5 KPC nie nakłada na sąd powinności szczegółowego instruowania strony występującej w sprawie bez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym co do wszelkich możliwych jej zachowań, lecz tylko obowiązek udzielania wskazówek potrzebnych z punktu widzenia prawidłowego przebiegu postępowania i gwarancji prawa strony do obrony.

Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, który powstał w wyniku przekształcenia publicznego ZOZ prowadzonego w formie jednostki budżetowej ponosi odpowiedzialność za zobowiązania, wynikające ze stosunków pracy, powstałe przed dokonaniem przekształcenia.

Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odmawiająca umorzenia w całości lub w części należności z tytułu składek, podlega merytorycznej kontroli sądu.