Wynagrodzenie na podstawie art. 19 ust. 4 u.ś.o.z. przysługuje przy założeniu spełnienia dwóch przesłanek - medycznej - związanej z istnieniem stanu nagłego w rozumieniu art. 19 w związku z art. 1 pkt 33 u.ś.o.z. i art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, i finansowej, związanej z tym, że wypłacane przez Fundusz wynagrodzenie uwzględnia wyłącznie uzasadnione

Ocenie z punktu widzenia art. 54 ust. 5 i 6 u.d.l. nie podlega określona abstrakcyjna konstrukcja prawna, lecz każdorazowo konkretna umowa, z uwzględnieniem jej celu, treści i skutków przewidzianych w niej postanowień.

Nie można usprawiedliwiać opóźnienia w zapłacie zadośćuczynienia przez zobowiązanego, w sytuacji gdy jego wysokość, ze względu na występujące typowe okoliczności nie budzi większych wątpliwości.

Spodziewany rozwój choroby psychicznej w kierunku zachowań agresywnych lub autoagresywnych może stanowić przesłankę przyjęcia prognozy znacznego pogorszenia stanu zdrowia. Założenie takie musi jednak opierać się na konkretnych argumentach, wskazanych przez Sąd na podstawie materiału sprawy, świadczących o takim ryzyku. Podstawy takiego stwierdzenia nie może natomiast stanowić wyrażone w niestanowczej

Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, który powinien pełnić rolę służebną wobec ciężko poszkodowanego dziecka, realizując roszczenie regresowe mógłby, doprowadzić sprawującą nad nim opiekę rodzinę do skrajnego ubóstwa, prowadząc do dotkliwych i nieakceptowalnych dla poszkodowanego skutków, czemu sąd powinien przeciwdziałać stosując art. 5 k.c.

Nie jest dopuszczalne zawarcie umowy konsorcjum nie w celu wspólnej realizacji zobowiązań wynikających z umowy podstawowej, tylko w celu uzyskania uprawnień do wierzytelności należnej z tytułu wykonania świadczeń z tej umowy wyłącznie przez jednego z uczestników konsorcjum. Prowadzi to bowiem do faktycznego obrotu wierzytelnościami pod "przykryciem" umowy konsorcjalnej i narusza obowiązek określony

Poręczenie udzielone za zobowiązania samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej bez wymaganej zgody podmiotu tworzącego zakład opieki zdrowotnej jest nieważne.

W świetle art. 46 ust. 2 u.o.p.z. dowód z opinii lekarza psychiatry w sprawach określonych w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego ma szczególne znaczenie, gdyż jest on dowodem obligatoryjnym. Niemniej także w tych sprawach wskazany dowód podlega ocenie sądu (art. 233 § 2 w związku z art. 13 § 2 k.p.c. i art. 42 u.o.z.p.).

Hipoteka mająca podstawę w art. 26 u.s.u.s. nie jest hipoteką łączną.

Jeżeli ustalono, że przeciętny czas oczekiwania na zabieg wynosił około 30 dni, a biegli wykazali, że nie powinien być dłuższy niż 5-6 dni, to mogą tu zachodzić przesłanki do zastosowania art. 19 ust. 4 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej. Sprawa dotyczy terapii nowotworowej, a więc leczenia bardzo ciężkich schorzeń, gdzie opóźnienia mogą mieć skutki grożące nawet śmiercią pacjenta.