Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie przysługuje osobie zobowiązanej do alimentacji, w sytuacji gdy małżonek osoby niepełnosprawnej, będący adresatem obowiązku alimentacyjnego, nie jest osobą niepełnosprawną.

Osoba posiadająca ustalone prawo do emerytury ma możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego pod warunkiem zawieszenia wypłaty emerytury, jeśli spełnia pozostałe ustawowe warunki; organy administracyjne powinny informować o możliwości takiego wyboru, respektując wykładnię systemową i funkcjonalną przepisów prawa.

O prawie do świadczenia pielęgnacyjnego decyduje nie tylko stan zdrowia osoby niepełnosprawnej uprawniający do opieki, ale również aktualna, uniemożliwiająca podjęcie zatrudnienia, stała i długotrwała konieczność opieki nad nią, obejmująca także czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego.

Brak podpisów wszystkich członków składu orzekającego pod sentencją wyroku stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania sądowego zgodnie z art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, osoba uprawniona może otrzymać tylko jedno z tych świadczeń, przy czym konieczne jest zrzeczenie się uprawnień do świadczenia konkurencyjnego.

Umowa o świadczenie usług, która nie prowadzi do powstania konkretnego, jednorazowego rezultatu, nie może być uznana za umowę o dzieło, a obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego dotyczy m.in. osób wykonujących pracę na podstawie takich umów (umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o umowie zlecenia).

Umowa dydaktyczna polegająca na prowadzeniu zajęć, której przedmiotem jest wykonywanie powtarzalnych czynności dydaktycznych, spełniających kryteria starannego działania, jest umową o świadczenie usług (art. 750 k.c.), a nie umową o dzieło (art. 627 k.c.), co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej).

Umowy dotyczące prowadzenia zajęć dydaktycznych na uczelni, charakteryzujące się powtarzalnością czynności i brakiem indywidualnych cech dzieła, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące zlecenia. Wykonywanie takich umów podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki

Umowa o świadczenie usług, polegająca na wykonywaniu powtarzalnych czynności dydaktycznych, nawet jeśli obejmuje elementy tworzenia materiałów dydaktycznych, nie może być uznana za umowę o dzieło, przez co wykonujący obowiązki na podstawie takiej umowy podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków

Wykonywanie pracy dydaktycznej na podstawie umowy o świadczenie usług na uczelni wyższej podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach, gdyż umowy te są umowami starannego działania, a nie umowami o dzieło.

Umowa o świadczenie usług, z której rezultatem nie jest jednorazowe i weryfikowalne dzieło, a której celem jest przekazywanie wiedzy i realizacja programu nauczania, nie jest umową o dzieło, lecz umową zlecenia. W takich przypadkach, wynagrodzenie za powtarzalne czynności dydaktyczne podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Niedopuszczalne jest przyjęcie, że w sytuacji, gdy poszkodowany nie jest w stanie wykazać innej, dodatkowej przyczyny zdarzenia (wypadku komunikacyjnego), to wynika z tego, że wyłączną przyczyną jest przyczyna tkwiąca w organizmie pracownika.

Stwierdzenie naruszenia terminu likwidacji szkód przez zakład ubezpieczeń i nałożenie kary pieniężnej przez organ nadzoru jest dopuszczalne i skuteczne bez względu na datę zawarcia umowy ubezpieczenia, a wiele stwierdzonych naruszeń w ramach jednego postępowania likwidacyjnego może być podstawą do nałożenia jednej kary pieniężnej, jeśli tworzą one łącznie jeden delikt administracyjny.

Rada gminy na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi może jedynie ustalać zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, nie ma jednak kompetencji do wprowadzania zakazów lokalizacji tych miejsc w określonych miejscach.

Umowa, której przedmiotem jest przygotowanie i wygłoszenie wykładu, nie spełnia kryteriów umowy o dzieło, jeżeli wykładowi nie można przypisać cech utworu o charakterze niestandardowym, niepowtarzalnym, wypełniającym kryteria twórczego i indywidualnego dzieła naukowego.

Umieszczenie w witrynie apteki informacji o możliwości nabycia tańszych zamienników leków oraz numeru infolinii bez precyzyjnego powiązania z działalnością reklamową konkretnej apteki nie spełnia przesłanek uznania tych działań za zakazaną reklamę apteki zgodnie z art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne.