W przypadkach, gdzie ustawa jasno określa obowiązki stron, organ administracyjny nie ma obowiązku dodatkowego informowania o konsekwencjach ich niespełnienia, jeżeli te konsekwencje są wyraźnie wskazane w przepisach prawa.

Osoba przebywająca na zasiłku macierzyńskim posiada status osoby ubezpieczonej i w tym kontekście wchodzi w skład kręgu osób, dla których płatnik składek może uzyskać zwolnienie z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne określonych w art. 31zo ustawy o COVID-19.

W sytuacji, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, a jej współmałżonek nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje innym osobom, nawet jeśli te osoby faktycznie sprawują opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, rezygnując z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Interpretacja art. 17 ust. 5 pkt

W świetle prawa, zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego oparte na umowie o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym wykonywaniem pracy w reżimie pracowniczym, nie stanowi ważnego tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi; sąd kasacyjny nie ma kompetencji do przewartościowania ustaleń faktycznych i dowodowych dokonanych przez sądy niższych instancji.

Przy rozpatrywaniu wniosku o umorzenie należności z tytułu kary pieniężnej organ podatkowy jest zobowiązany do dokładnego zbadania materiału dowodowego odnoszącego się do przesłanek ważnego interesu podatnika bądź interesu publicznego, jednak ostateczna decyzja o umorzeniu leży w granicach jego swobodnego uznania. Sytuacja materialna i osobista skarżącego, pomimo jej trudnego charakteru, nie zobowiązują

W przypadku naruszenia przez organ administracji publicznej obowiązku należytego informowania strony o jej obowiązkach i terminach ustawowych, zwłaszcza w kontekście skutków epidemii COVID-19, narusza to zasady praworządności i zobowiązuje do przywrócenia terminu do złożenia deklaracji w przypadku jego przekroczenia przez stronę.

Niezachowanie przez organ administracyjny obowiązku informacyjnego odnośnie do wymogów i skutków niedochowania przewidzianych terminów w trakcie obowiązywania stanu epidemii oraz brak udzielenia pouczenia o możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu stanowi naruszenie zasad praworządności, pewności i bezpieczeństwa prawnego oraz zaufania do organów administracji i nie może powodować negatywnych

W kontekście ustalania prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jednorazowa nagroda pieniężna otrzymana przez stronę w roku poprzedzającym okres świadczeniowy, która nie jest kontynuowana w kolejnych okresach, nie może być uznana za dochód 'utracony' w myśl obowiązujących regulacji prawnych - co oznacza, że powinna być wliczona do dochodu przy ustalaniu praw do świadczeń.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego może być przyznane osobie pobierającej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jeśli osoba ta zawiesi wypłatę renty, co eliminuje negatywną przesłankę na gruncie art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych, umożliwiając uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego.

W przypadku wystąpienia tożsamości podmiotowej i przedmiotowej składanych wniosków świadczeniowych, przy niezmienionym stanie prawnym i faktycznym, stosuje się zasadę ne bis in idem, wykluczającą możliwość ponownego rozstrzygania tej samej sprawy, co skutkuje utrzymaniem w mocy wcześniejszych rozstrzygnięć administracyjnych i sądowych.

W sytuacji zatem, gdy w momencie wydawania decyzji jeden z warunków przysługiwania prawa do danego świadczenia rodzinnego nastąpi po miesiącu złożenia wniosku w tej sprawie, to organ administracji jest nie tylko uprawniony, lecz wręcz zobowiązany uwzględnić daną okoliczność. Oczywiste jest bowiem, że określone świadczenie rodzinne może być stronie przyznane tylko wówczas, gdy wszystkie warunki będą