Uznanie za osobę bezrobotną uzależnione jest od warunku pozostawania bez pracy oraz od zdolności i gotowości do podjęcia zatrudnienia, ten ostatni warunek podlega okresowej weryfikacji przez organ.

Pewność strony składającej środek odwoławczy co do jego skutków zawsze należy oceniać przez pryzmat jej subiektywnych odczuć. Sprawa będąca przedmiotem ponownej oceny wskutek wniesionego odwołania, może zostać bowiem rozstrzygnięta przez organ odwoławczy w różny sposób (pozytywnie dla strony, tj. zgodnie z jej oczekiwaniami bądź negatywnie dla niej, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa.

W judykaturze przyjmuje się, iż ustalany w decyzji przez organy okres pobierania przez adresata zasiłku dla bezrobotnych jest terminem prawa materialnego.

Miejsce zameldowania jest jasnym kryterium wpływającym na zarówno status bezrobotnego, jak i istotę działań, dla których powołane są urzędy pracy. Chodzi m.in. o wiedzę, ile osób na danym terenie jest zarejestrowanych jako bezrobotni i poszukujący pracy, ile osób i jak długo pobiera ustawowe świadczenia, jaką pomoc należy im zapewnić. Kryterium to pozwala na właściwe zaplanowanie zadań i środków oraz

W sytuacji, kiedy skarga kasacyjna zarzuca naruszenie prawa materialnego oraz naruszenie przepisów postępowania, co do zasady w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega zarzut naruszenia przepisów postępowania.

Skutek prawny w postaci utraty statusu bezrobotnego w związku ze zmianą miejsca zamieszkania skutkującą zmianą właściwości powiatowego urzędu pracy, następuje dopiero po czternastu dniach od daty dokonania przez stronę zameldowania w nowym miejscu pobytu.

Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

W piśmiennictwie podkreśla się, biorąc pod uwagę, iż przeciwdziałanie bezrobociu i łagodzenie jego skutków stanowi najpoważniejsze obciążenie finansowe Funduszu Pracy, że sposób zdefiniowania bezrobotnego ma wyjątkowo dużą doniosłość. Przyjęta przez ustawodawcę konwencja terminologiczna musi uwzględniać cele polityki rynku pracy. Istotna jest zwłaszcza konstatacja, że nadmiernie liberalne ukształtowanie

Przedstawiona oferta musi jednakże spełniać określone przesłanki, a mianowicie powinna być dostosowana do stanu zdrowia osoby bezrobotnej, jego możliwości komunikacyjnych czy też spełniać minimalne warunki płacowe i podlegać ubezpieczeniu społecznemu.

W art. 75 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy chodzi o wcześniejsze powiadomienie urzędu pracy o niemożności stawienia się na wskazany termin wizyty, na co wskazuje określenie "o zamierzonym" pobycie za granicą, lub przewidywanym pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia.

Przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wykluczają dopuszczalność wypłaty za ten sam okres dwóch świadczeń, tj. zasiłku dla bezrobotnych i zasiłku chorobowego.

Decyzje w sprawie statusu osoby bezrobotnej należy zaliczyć do decyzji o charakterze deklaratoryjnym, gdyż decyzja organu wypowiada się w przedmiocie uprawnienia wynikającego z przepisów prawa, potwierdzając, że danej osobie przysługuje bądź nie przysługuje taki status, wywołując skutek prawny wstecz, tj. od momentu zaistnienia stanu prawnego.

Przepis art. 11 pkt 7 ustawy o PIP jako mający charakter przepisu kompetencyjnego, z którego wynika wyłącznie uprawnienie inspektora do określonego zachowania się w określonej sytuacji, nie może zostać naruszony poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż możliwa jest wypłata wynagrodzenia, co do którego istnieje spór między pracodawcą a pracownikiem.

Celem nakazu wypłaty wynagrodzenia i innych świadczeń przysługujących pracownikowi jest nakłonienie pracodawcy, aby wypełnił ciążące na nim względem pracownika powinności wynikające z obowiązujących przepisów prawa oraz z zawartej z nim umowy o pracę, w sytuacji, w której obowiązki te są wymagalne.

Dążąc do umorzenia należności należy wykazać się aktywnością w zakresie przedstawienia własnej sytuacji majątkowej, finansowej i rodzinnej. Słusznie przyjęto, tak w decyzjach jak i w kontrolowanym wyroku że skarżący nie wykazał, by jego sytuacja finansowa, majątkowa i rodzinna uprawniała do skorzystania z instytucji umorzenia. Granice uznania nie zostały przekroczone w postępowaniu objętym badaniem.Teza

Uznaniowy charakter decyzji nie zwalnia bowiem organu od przeprowadzenia stosownego postępowania mającego na celu zebranie całego materiału dowodowego i dokonanie jego wszechstronnej oceny oraz wyboru określonego sposobu załatwienia sprawy.

Zawieszenie postępowania egzekucyjnego w administracji z mocy prawa wywołane wniesieniem przez zobowiązanego zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej wywołuje skutek prawny polegający na tym, że do czasu wydania ostatecznego postanowienia w przedmiocie zgłoszonego zarzutu organ egzekucyjny nie może podejmować nowych czynności egzekucyjnych, np. nie może podejmować czynności zmierzających

Pod pojęciem środków egzekucyjnych należy rozumieć zinstytucjonalizowane formy przymusu państwowego stosowane według ściśle określonej procedury, a skierowane bezpośrednio na wykonanie obowiązku prawnego. Ich zastosowanie ma, zatem doprowadzić do wykonania ciążącego na zobowiązanym obowiązku. Skuteczność środków egzekucyjnych jest jednym z podstawowych czynników przesądzających o efektywności administracji