Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.

Skoro art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wprowadził obowiązek wpłacania zaliczek miesięcznych i obliczania ich od dochodu, to konsekwentnie należy przyjąć, że koszty podatników prowadzących księgi rachunkowe należy - dla celów obliczenia zaliczki - potrącić w miesiącu uzyskania przychodu.

Przychód ze sprzedaży wysyłkowej powstaje w momencie wydania towaru z magazynu i przekazania go poczcie w celu dostarczenia odbiorcy.

1. Sąd nie podziela argumentacji, że każdy podatnik, który uzyska jakiekolwiek przychody z działalności wykonywanej osobiście, wymienione w art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ staje się automatycznie podatnikiem od towarów i usług. 2. Sposób działania organów podatkowych polegający na tym, że od tej samej czynności

1. Czym innym są wymogi księgowości, wskazane w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/, a czym innym procedura dowodzenia faktów w postępowaniu podatkowym. Zgodnie z art. 180 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Jeżeli zatem

Wydatki na budowę własnego mieszkania w Towarzystwie Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. w postaci wpłacanych na poczet tej inwestycji miesięcznych rat nie stanowią wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe, które zmniejszają kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.

Nie jest budową budynku w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 maja 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 74 poz. 471/ wpłacanie rat na poczet ceny kupna mieszkania w budynku wielomieszkaniowym, wznoszonym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podmiot, który zobowiązał się do ustanowienia odrębnej własności konkretnego lokalu i do sprzedaży go

W prawie podatkowym zastosowanie art. 155 Kpa mogłoby mieć miejsce zupełnie wyjątkowo, a mianowicie wtedy, gdyby ustawodawca przewidział dla organu podatkowego pewien luz decyzyjny.

Zbywca pawilonu handlowego zagwarantował sobie możliwość nieodpłatnego korzystania w terminie do dnia 31 grudnia 1996 r. z części handlowej tegoż pawilonu. Wydatek poniesiony jednorazowo bądź w ratach /a za takie raty uznać należy wpłaty miesięczne dokonane w 1996 r./ stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli został poniesiony w celu jego uzyskania. Powiększenie powierzchni handlowej w celu eksponowania

O podatkowych skutkach umów leasingu nie decydują rodzaje leasingu /"finansowy", "operacyjny", "zwrotny", "z góry", "norweski" itp./, lecz wyłącznie treść zawartych umów leasingu, która ma znaczenie decydujące.

Od obowiązku wyznaczenia stronie trzydniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego nie zwalnia organu drugiej instancji okoliczność, że przedmiotem postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym były jedynie dowody przedstawione przez podatnika.

Raty czynszu najmu i leasingu operacyjnego samochodu osobowego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych wchodziły w zakres limitu kosztów uzyskania przychodów, określonego w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r. /Dz.U. nr 134 poz. 646/.

Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.

Przepis art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ należy do przepisów regulujących ulgę podatkową /vide art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Taki zaś charakter tego przepisu powoduje, iż jego interpretacja winna być ścisła i przede wszystkim opierać się na dyrektywach

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Skoro w oparciu o zebrane dowody jednoznacznie ustalono, że skarżąca w grudniu 1996 r. nie uzyskała przychodu z tytułu robót na przedmiotowym obiekcie, a osiągnęła je dopiero w roku 1997, to

Podatnicy, którzy nie skorzystali ze środka prawnego przewidzianego w art. 175 Kpa nie mogą domagać się po dniu 1.01.1998 r. stwierdzenia nadpłaty podatku na podstawie art. 79 par. 1 w zw. z art. 80 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w okresie jaki pozostał do upływu 5 lat od dnia pobrania podatku. Termin ten dotyczy tych podatników

Decyzja w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1994, wydana na podstawie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ w brzmieniu obowiązującym w roku 1994, jest decyzją deklaratoryjną.

Opodatkowanie dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej nie zwalnia podatnika, będącego właścicielem gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./, od obowiązku uiszczenia podatku rolnego.

Zakupiony sprzęt powinien cechować się indywidualnym przeznaczeniem i niezbędnością w rehabilitacji oraz wykonywaniu czynności w związku z niepełnosprawnością.

Do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio przepisy działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 i Dz.U. nr 160 poz. 1083/, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów prawa celnego.

Użyty w art. 4 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ zwrot "zakładu (...) lub jego części", bez bliższego określenia, nie dawał podstaw do ograniczenia jego stosowania do fizycznie wydzielonej części zakładu, z wyłączeniem z zakresu tego przepisu ułamkowej części zakładu.

W ustawie o podatku dochodowym przyjmuje się zasadę, zgodnie z którą określone przychody powinny być uznane za należne, zaś koszty za poniesione dopiero wówczas, gdy tego rodzaju zdarzenie faktyczne lub prawne wystąpi w rzeczywistości.

1. Ponieważ w postępowaniu administracyjnym również obowiązuje zasada, że ciężar dowodu spoczywa na tym, kto z określonego faktu wyprowadza skutki prawne, do podatnika należy wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym nakładem /kosztem/, a uzyskanym przychodem. 2. Organ prowadzący postępowanie musi dążyć do ustalenia prawdy materialnej i według swej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego