Skierowanie decyzji do rodzica zastępczego, który w świetle przepisów art. 98 par. 1, art. 101 par. 1 i art. 112[1] ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie jest ustawowym przedstawicielem małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej, jest równoznaczne ze skierowaniem decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie oraz dotknięte jest wadą wskazaną

Błędne pouczenie strony o sposobie zaskarżenia nie może jej szkodzić /art. 214 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Sformułowanie "nie może szkodzić stronie" oznacza - co do zasady - że środek prawny wniesiony zgodnie z pouczeniem jest skuteczny, tak jak gdyby został wniesiony zgodnie z prawem. Ze względu jednak na to, że w niniejszej sprawie - wskutek

Spółka otrzymywała świadczenie nie w postaci pieniężnej lecz w postaci prawa dysponowania nimi. Czysty zysk, a więc środki pieniężne znajdowały się bowiem przez cały rozpatrywany okres w posiadaniu i dyspozycji Spółki. Spółka także co jest niekwestionowane nie płaciła od niego żadnych odsetek. Zatem i nieodpłatny charakter tak rozumianego świadczenia nie może budzić wątpliwości. Okoliczność, że uchwały

Do przychodów zalicza się więc "wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń" /art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, a więc czysty zysk /zysk netto/ wyłączony od podziału między wspólników i pozostawiony w Spółce w sytuacji gdy umowa spółki nie przewiduje wyłączenia zysku od podziału albo nie powierza uchwale