Posiadanie ustalonego prawa do emerytury nie wyklucza możliwości uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli wnioskodawca zdecyduje się na zawieszenie prawa do emerytury, zgodnie z wykładnią systemową, funkcjonalną oraz prokonstytucyjną art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Warunek rezygnacji z zatrudnienia lub niepodejmowania pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności jest spełniony, gdy zakres tej opieki wypełnia ustawowe przesłanki wykluczające możliwość pogodzenia jej z pracą zarobkową, a związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy opieką a niemożnością podjęcia zatrudnienia jest bezpośredni i

Opiekun prawny dziecka, który nie spełnia warunków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ nie ciąży na nim obowiązek alimentacyjny w rozumieniu Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, nie ma prawa do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tego tytułu, nawet jeżeli sprawuje on faktyczną opiekę nad dzieckiem, na które nie zostało jeszcze nałożone przez sąd orzeczenie

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga nie tylko posiadania przez osobę wymagającą opieki orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, ale również istnienia bezpośredniego związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia (lub jego niepodejmowaniem) a koniecznością sprawowania stałej lub długotrwałej opieki

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny ma prawo wyboru między świadczeniem pielęgnacyjnym a innym świadczeniem emerytalno-rentowym, które posiada, pod warunkiem złożenia oświadczenia o rezygnacji z prawa do renty.

Podjęcie zatrudnienia przez osobę wymagającą opieki, na którą pobierane jest świadczenie pielęgnacyjne, stanowi zmianę sytuacji, która wymaga zgłoszenia organowi wypłacającemu świadczenie i może skutkować uznaniem pobranych świadczeń za nienależne, jeśli nie zostało to zgłoszone.

Otrzymanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z pracy wymaga udowodnienia, że opieka nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia kontynuację zatrudnienia.

W sytuacji zbiegu praw do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, prawo do wybranego świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje od momentu uchylenia decyzji przyznającej prawo do zasiłku dla opiekuna, a nie od daty złożenia wniosku o świadczenie pielęgnacyjne.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, według art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, jest spełnienie ustalonych prawem przesłanek przez opiekuna oraz legitymowanie się przez rodzica osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; samo faktyczne sprawowanie opieki nad chorym członkiem rodziny nie jest wystarczające.

Właściwość organu do rozpatrzenia odwołania w sprawie świadczeń rodzinnych jest determinowana przez moment złożenia wniosku oraz rodzaj postępowania, przy czym dla wniosków złożonych po 1 stycznia 2019 r. i w sprawach dotyczących nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych właściwym organem jest Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, a nie samorządowe kolegium odwoławcze.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z systemami wsparcia rodzin, właściwość organu odwoławczego w sprawach świadczeń rodzinnych, ograniczona jest do spraw z wniosków o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych, złożonych przed 1 stycznia 2019 r.

Funkcję art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. należy rozumieć jako sposób uniknięcia kumulacji pobieranych świadczeń, nie zaś jako wykluczenie możliwości ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji, gdy osoba ubiegająca się o to świadczenie spełnia przesłanki do uzyskania innego świadczenia określonego w tym przepisie.