Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie przysługuje osobie zobowiązanej do alimentacji, w sytuacji gdy małżonek osoby niepełnosprawnej, będący adresatem obowiązku alimentacyjnego, nie jest osobą niepełnosprawną.

O prawie do świadczenia pielęgnacyjnego decyduje nie tylko stan zdrowia osoby niepełnosprawnej uprawniający do opieki, ale również aktualna, uniemożliwiająca podjęcie zatrudnienia, stała i długotrwała konieczność opieki nad nią, obejmująca także czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego.

Osoba posiadająca ustalone prawo do emerytury ma możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego pod warunkiem zawieszenia wypłaty emerytury, jeśli spełnia pozostałe ustawowe warunki; organy administracyjne powinny informować o możliwości takiego wyboru, respektując wykładnię systemową i funkcjonalną przepisów prawa.

Brak podpisów wszystkich członków składu orzekającego pod sentencją wyroku stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania sądowego zgodnie z art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, osoba uprawniona może otrzymać tylko jedno z tych świadczeń, przy czym konieczne jest zrzeczenie się uprawnień do świadczenia konkurencyjnego.

Umowa o świadczenie usług, która nie prowadzi do powstania konkretnego, jednorazowego rezultatu, nie może być uznana za umowę o dzieło, a obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego dotyczy m.in. osób wykonujących pracę na podstawie takich umów (umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o umowie zlecenia).

Umowa dydaktyczna polegająca na prowadzeniu zajęć, której przedmiotem jest wykonywanie powtarzalnych czynności dydaktycznych, spełniających kryteria starannego działania, jest umową o świadczenie usług (art. 750 k.c.), a nie umową o dzieło (art. 627 k.c.), co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej).

Umowy dotyczące prowadzenia zajęć dydaktycznych na uczelni, charakteryzujące się powtarzalnością czynności i brakiem indywidualnych cech dzieła, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące zlecenia. Wykonywanie takich umów podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki

Umowa o świadczenie usług, polegająca na wykonywaniu powtarzalnych czynności dydaktycznych, nawet jeśli obejmuje elementy tworzenia materiałów dydaktycznych, nie może być uznana za umowę o dzieło, przez co wykonujący obowiązki na podstawie takiej umowy podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków

Wykonywanie pracy dydaktycznej na podstawie umowy o świadczenie usług na uczelni wyższej podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach, gdyż umowy te są umowami starannego działania, a nie umowami o dzieło.

Umowa o świadczenie usług, z której rezultatem nie jest jednorazowe i weryfikowalne dzieło, a której celem jest przekazywanie wiedzy i realizacja programu nauczania, nie jest umową o dzieło, lecz umową zlecenia. W takich przypadkach, wynagrodzenie za powtarzalne czynności dydaktyczne podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Niedopuszczalne jest przyjęcie, że w sytuacji, gdy poszkodowany nie jest w stanie wykazać innej, dodatkowej przyczyny zdarzenia (wypadku komunikacyjnego), to wynika z tego, że wyłączną przyczyną jest przyczyna tkwiąca w organizmie pracownika.

Stwierdzenie naruszenia terminu likwidacji szkód przez zakład ubezpieczeń i nałożenie kary pieniężnej przez organ nadzoru jest dopuszczalne i skuteczne bez względu na datę zawarcia umowy ubezpieczenia, a wiele stwierdzonych naruszeń w ramach jednego postępowania likwidacyjnego może być podstawą do nałożenia jednej kary pieniężnej, jeśli tworzą one łącznie jeden delikt administracyjny.

Rada gminy na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi może jedynie ustalać zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, nie ma jednak kompetencji do wprowadzania zakazów lokalizacji tych miejsc w określonych miejscach.

Umowa, której przedmiotem jest przygotowanie i wygłoszenie wykładu, nie spełnia kryteriów umowy o dzieło, jeżeli wykładowi nie można przypisać cech utworu o charakterze niestandardowym, niepowtarzalnym, wypełniającym kryteria twórczego i indywidualnego dzieła naukowego.

Umieszczenie w witrynie apteki informacji o możliwości nabycia tańszych zamienników leków oraz numeru infolinii bez precyzyjnego powiązania z działalnością reklamową konkretnej apteki nie spełnia przesłanek uznania tych działań za zakazaną reklamę apteki zgodnie z art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne.