Wprowadzenie dla zleceniobiorców i samozatrudnionych od 1 stycznia 2017 r. minimalnej stawki godzinowej nie eliminuje z obrotu prawnego nieodpłatnych umów zlecenia czy o świadczenie usług. Tego rodzaju umowy nadal mogą być zawierane nieodpłatnie, jeżeli tak wynika z ich treści. Minimalną stawkę godzinową należy jednak zapewnić (z ustawowymi wyjątkami) również temu zleceniobiorcy i jednoosobowemu przedsiębiorcy

Wprowadzenie dla zleceniobiorców i samozatrudnionych od 1 stycznia 2017 r. minimalnej stawki godzinowej nie eliminuje z obrotu prawnego nieodpłatnych umów zlecenia czy o świadczenie usług. Tego rodzaju umowy nadal mogą być zawierane nieodpłatnie, jeżeli tak wynika z ich treści. Minimalną stawkę godzinową należy jednak zapewnić (z ustawowymi wyjątkami) również temu zleceniobiorcy i jednoosobowemu przedsiębiorcy

Od 1 stycznia 2017 r. do osób fizycznych przyjmujących zlecenie oraz świadczących usługi jednoosobowo w ramach samozatrudnienia należy stosować minimalną stawkę za godzinę pracy. Godzinowa stawka minimalna będzie miała zastosowanie do każdej tego rodzaju umowy zlecenia, niezależnie od sposobu ustalania wynagrodzenia przez jej strony, tj. godzinowego, dziennego, tygodniowego czy miesięcznego.

Wejście w życie aktów autonomicznego prawa pracy powoduje w tym dniu obowiązek ich przestrzegania przez pracodawcę, który musi liczyć się z kosztami z tym związanymi.

W wyniku nowelizacji ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę usunięto zapis, zgodnie z którym wysokość wynagrodzenia pracownika w okresie jego pierwszego roku pracy nie może być niższa niż 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Oznacza to, że po zmianach od 1 stycznia 2017 r. taki pracownik będzie otrzymywał pełne minimalne wynagrodzenie, tak jak dotychczas osoba z dłuższym stażem pracy.

1. Z deklaracji głoszącej, że obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu podlegają osoby wykonujące pracę nakładczą i osoby prowadzące działalność pozarolniczą nie da się wywieść warunku, zgodnie z którym wykonawca w każdym miesiącu pracy powinien otrzymać w określonej wysokości wynagrodzenie, pod groźbą nieistnienia tytułu ubezpieczenia. 2. Nierealizowanie w uzgodnionym wymiarze pracy nakładczej

Pozew nie jest tożsamy z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od rozwiązania (wypowiedzenia) umowy o pracę, zatem nie zastępuje brakującego wniosku. Ponadto wniosek o przywrócenie terminu powinien przyznawać fakt wniesienia odwołania po terminie. Jeżeli pracownik twierdzi, że pozew został wniesiony w terminie, to nie jest konieczne poszukiwanie w nim wniosku o przywrócenie terminu

Nowelizacja ustawy o rehabilitacji wprowadziła od 25 września 2016 r. przepis sankcjonujący nieprzekazanie przez pracodawcę prowadzącego zakład pracy chronionej środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON) na ten fundusz. Dotychczas przepisy ustawy o rehabilitacji nie określały wprost konsekwencji dla takiego pracodawcy.

1. Istotą regulacji art. 18 § 1 i 2 k.p. jest zatem zagwarantowanie nienaruszania umową o pracę standardów wynikających z przepisów prawa pracy, przy równoczesnej swobodzie stron w kształtowaniu w umowie warunków zatrudnienia w sposób korzystniejszych dla pracownika. W konsekwencji normy prawne konstruowane z przepisów prawa pracy mają, co do zasady, charakter jednostronnie bezwzględnie obowiązujący

1. Do roszczeń związanych z przeniesieniem na podstawie art. 62 ust. 1 u.s.c. nie ma zastosowania art. 44 k.p. 2. Utrata zaufania do urzędnika może mieć charakter bezwzględny, jak i dotyczyć jego pracy na określonym stanowisku i w tym przypadku może być ona przyczyną przeniesienia urzędnika na inne stanowisko w tym samym urzędzie, na którym w sposób racjonalny mogą być wykorzystane jego kwalifikacje

Norma zawarta w art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy o rehabilitacji skierowana jest w pierwszej kolejności do pracodawcy, który ma dokonać w oparciu o ujawnienie nieterminowości wpłat samodzielnego obliczenia, zadeklarowania i wpłacenia sankcyjnej należności. Konieczne jest zatem powzięcie przez ten podmiot jednoznacznej wiadomości o nieprawidłowym postępowaniu. Może to zaś nastąpić jeżeli w kontroli zostanie

Każda osoba zatrudniona w ramach stosunku pracy musi liczyć się z odpowiedzialnością materialną za szkodę wyrządzoną pracodawcy. Przejawia się to w konieczności zapłaty odszkodowania. Jeśli do szkody doszło wskutek nieumyślnego działania, jest ono ograniczone do wysokości trzech wynagrodzeń (ustalanych według zasad kalkulowania ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy). Przy działaniu z rozmysłem

Aby ubezpieczony mógł nabyć prawo do zasiłków z ubezpieczeń społecznych, musi podlegać, obowiązkowo lub dobrowolnie, ubezpieczeniu chorobowemu oraz mieć tzw. okres wyczekiwania. Ubezpieczony nabędzie prawo do zasiłku chorobowego bez okresu wyczekiwania, gdy np. ulegnie wypadkowi w pracy lub w drodze do pracy. Bez okresu wyczekiwania przysługuje też prawo do zasiłku opiekuńczego lub macierzyńskiego.

Jedna z naszych pracownic wykorzystała 22 i 23 września 2016 r. 2 dni opieki nad dzieckiem przysługujące jej na podstawie art. 188 Kodeksu pracy (dziecko było przeziębione). W czasie weekendu dziecko pracownicy rozchorowało się poważniej i pracownica otrzymała 5 dni zwolnienia lekarskiego na opiekę nad nim od 26 września. Zarówno wynagrodzenie za pracę, jak i zasiłek opiekuńczy wypłaciliśmy 30 września

Udzieliliśmy naszej pracownicy zgody na roczne dokształcanie w formie kursu zawodowego. Ponieśliśmy pełny koszt kursu, a ponadto pracownica korzystała z płatnych zwolnień od pracy i urlopów szkoleniowych określonych w Kodeksie pracy. W zamian, podczas rozmowy z przełożonym, zobowiązała się do pozostawania w zatrudnieniu przez 2 lata po zakończeniu kursu. Nie sporządziliśmy jednak na piśmie umowy szkoleniowej

Nasza pracownica wystąpiła o udzielenie jej dwóch półgodzinnych przerw na karmienie dziecka piersią, przy czym chciałaby je połączyć w jedną godzinę i wcześniej kończyć pracę. Wyraziliśmy na to zgodę. Zastanawiamy się jednak, jakie wynagrodzenie wypłacić jej za ten czas - wynikające ze stawki osobistego zaszeregowania, jak za urlop wypoczynkowy, czy jak ekwiwalent urlopowy? Pracownica otrzymuje stałe

Zatrudnialiśmy pracownika na umowę o pracę na czas określony od 1 stycznia 2015 r. Była to jedyna zawarta między nami umowa. Została podpisana do 31 maja 2017 r. Postanowiliśmy wypowiedzieć pracownikowi umowę 19 sierpnia 2016 r. Zastosowaliśmy 2-tygodniowy okres wypowiedzenia, ponieważ taki przysługiwał mu w dniu wypowiedzenia. Umowa rozwiązała się 3 września 2016 r. Czy postąpiliśmy prawidłowo?

Przejmujemy firmę transportową, w której obowiązuje zakładowy układ zbiorowy pracy. Postanowienia układu uprawniają pracowników i członków ich rodzin do ulgowych przejazdów środkami transportu. W naszej firmie takie uprawnienia przysługują tylko pracownikom. Czy po przejęciu firmy transportowej możemy zaprzestać wydawania ulgowych biletów na przejazdy członkom rodzin przejętych pracowników?

Pracownica przebywała na urlopie wychowawczym w styczniu i lutym 2016 r. Następnie korzystała ze zwolnienia lekarskiego, a obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim. Urlop ten potrwa do przyszłego roku. Czy pracownicy należy się za 2016 r. urlop wypoczynkowy w pełnym wymiarze czy pomniejszony o okres urlopu wychowawczego?

Pracownica jest zatrudniona na czas określony do 31 października 2016 r. Jest to jej druga umowa na czas określony. Wcześniej zawarliśmy z nią umowę na czas określony od 1 stycznia 2014 r. do 31 października 2015 r. Czy od 1 listopada 2016 r. będziemy mogli podpisać z pracownicą kolejną umowę na czas określony? Jeżeli tak, to na jaki okres będzie można ją zawrzeć?

Członkowie zarządu spółek kapitałowych mogą wykonywać swoją pracę na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej. Mogą też pełnić swoją funkcję jedynie na podstawie aktu powołania. Zatrudnienie na umowę o pracę wiąże się z licznymi obowiązkami pracodawcy. Dlatego członka zarządu warto zatrudnić na innej podstawie niż stosunek pracy.