Administrator portalu internetowego odpowiada na podstawie art. 24 § 1 k.c. za własne działania naruszające dobra osobiste osób trzecich, które polegają na rozpowszechnianiu i utrzymywaniu cudzych anonimowych informacji naruszających te dobra za pośrednictwem strony internetowej. Artykuł 14 ust. 1 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną, nie modyfikując ciężaru wykazania bezprawności naruszenia

Gdy stopka redakcyjna sugeruje, że dodatek do gazety albo serwis internetowy jest odrębnym tytułem prasowym, adresatem wniosku o sprostowanie i ewentualnym pozwanym będzie redaktor tego medium. Nawet jeżeli nie było ono osobno zarejestrowane.

1. Sam fakt, że publiczna grupa ludzi jest zjednoczona wspólnym celem (np. manifestacja pracowników w sprawie podwyżek płac) nie oznacza, że rozpowszechnianie wizerunku tych osób w ramach "wizerunku zbiorowego" nie jest objęte regulacją art. 81 ust. 2 pkt 2 Pr. Aut. 2. W przypadku styku prawa do swobodnej wypowiedzi publicznej i prawa do ochrony czci i dobrego imienia należy przyjąć, że ranga i poziom

Powództwo o opublikowanie sprostowania, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pr. pras., wytacza się przeciwko redaktorowi naczelnemu właściwego dziennika lub czasopisma, a nie przeciwko osobie fizycznej powołanej na to stanowisko. Akceptacja tego stanowiska oznacza, że także legitymację bierną może mieć tylko redaktor naczelny czasopisma, w którym opublikowano podlegające sprostowaniu artykuł a nie osoba

Jeżeli treść sprostowania objęta żądaniem pozwu oznacza wprost osoby, które je podpisały, sąd uwzględnia powództwo in extenso. W odniesieniu do przekazu dokonywanego za pomocą obrazu i dźwięku wystarczające jest nakazanie poprzedzenia sprostowania zapowiedzią identyfikującą podmiot, którego wypowiedź jest przytaczana.

Jeżeli w tytule nadesłanego tekstu repliki brakuje słowa „Sprostowanie” bądź zamiast niego znajduje się jakiś inny wyraz, redaktorowi naczelnemu przysługuje prawo do dopisania słowa „Sprostowanie”, co nie będzie stanowiło niedozwolonej ingerencji w tekst wypowiedzi własnej zainteresowanego.

1. Nietrafne jest stanowisko, że art. 81 ust. 2 pkt 1 u.pr.a.pr.p. precyzuje wyłącznie okoliczności utrwalenia a nie wykorzystania wizerunku, w związku z czym, kryterium legalności eksploatacji wizerunku osoby powszechnie znanej jest nie sposób wykorzystania, lecz źródło jego pozyskania. 2. Z art. 14 ust. 1 pr.pras. wynika, że pojęcie informacji rozciąga się nie tylko na informacje słowne, ale również

Wytyczenie wyraźnych granic między przekazem reklamowym a sponsorowaniem nie w każdym przypadku jest łatwe. Nie ulega jednak wątpliwości, że w przypadku wskazania sponsorskiego cel odziaływania na odbiorców jest zupełnie inny niż ma to miejsce w wypadku reklamy. Za podstawową różnicę między sponsorowaniem a reklamą uważa się - w przypadku sponsoringu - brak elementu nacisku na promocję określonych,

Pokazywanie patologicznych relacji seksualnych, szokujących opisów przemocy, nieprawidłowych stosunków damsko-męskich, w tym upokarzających kobiety i jej przedmiotowej roli w życiu mężczyzn, niemoralnych sposobów zarobkowania w miejsce nauki i rozwijania pasji, może zagrażać psychicznemu, fizycznemu i moralnemu rozwojowi niepełnoletnich. Już pobieżna analiza tych spostrzeżeń nie pozostawia wątpliwości

Swoboda wypowiedzi i wolność prasy uznawane są za fundament demokratycznego państwa, a ograniczenia swobody krytyki poczynań osób sprawujących funkcje publiczne są zminimalizowane w stosunku do ochrony zapewnianej osobom nie uczestniczącym w życiu politycznym. Wobec polityków (a w sposób naturalny odnieść to należy także do partii politycznych, będących organizacjami o ściśle politycznych celach) dopuszczalne

1. Publiczne rozgłośnie radiowe mają obowiązek stosowania art. 86 ust 2a ustawy o VAT do nabywanych towarów i usług, których nie da się przypisać wyłącznie do czynności opodatkowanych i zwolnionych od VAT, gdyż oprócz czynności wpisujących się w ramy działalności gospodarczej, wykonują także inne czynności, nałożone przepisami ustawy o radiofonii i telewizji, leżące poza zakresem ustawy o VAT. 2. Skoro

Sprostowanie, o którym mowa w art. 31a ust. 4 pr. pras., może być podpisane także przez należycie umocowanego pełnomocnika.

Przekroczenie granic wolności wypowiedzi może nastąpić w szczególności przez niestosowną formę, stawianie zarzutów nieprawdziwych i nierzetelnych, celowe sformułowanie treści wypowiedzi w taki sposób, że nie jest możliwe postawienie granicy między elementami faktycznymi i ocennymi, wreszcie działanie w zamiarze deprecjacji w oczach opinii publicznej osoby, do której odnoszą się komentowane fakty, i

Sama okoliczność, że niektóre informacje zawarte w publikacji prasowej są nieprawdziwe, a zamieszczone w niej oceny lub sugestie - nierzetelne, nie jest równoznaczne z naruszeniem dobra osobistego.

Zakres ewentualnej korekty tekstu sprostowania jest bardzo ograniczony i sprowadza się do poprawienia błędów ortograficznych czy gramatycznych, usunięcia fragmentów obraźliwych, obelżywych, naruszających dobra osobiste innej osoby; nie są dopuszczalne zmiany merytoryczne, w tym uzupełnianie tekstu sprostowania, a wykreślenie niektórych słów lub zwrotów może być następstwem częściowego uwzględnienia

Sprostowanie powinno dotyczyć wypowiedzi o faktach (arg. ex art. 31 a ust. 1 pr. pras.), które poddają się kwalifikacji w kategoriach prawdy albo fałszu, nie zaś wypowiedzi ocennych. Za wypowiedzi o ocennym charakterze mogą być uznane m.in. sądy wskazujące na nieprawidłowość lub niecelowość cudzego postępowania, a także poglądy, których podłożem jest aprobata dla określonej argumentacji prawnej, prezentowanej

Kancelaria Sejmu jest jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną w rozumieniu art. 31a ust. 1 Prawa prasowego, może być podmiotem zaineresowanym i składać we własnym imieniu wniosek o sprostowanie, jak również dochodzić jego nakazania przed sądem (w tym zakresie ma zdolność sądową).

Obowiązek zachowania szczególnej staranności i rzetelności przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych obejmuje także sprawdzanie prawdziwości uzyskanych wiadomości, a także umożliwienie osobie zainteresowanej ustosunkowania się do uzyskanych informacji. Umożliwienie osobie zainteresowanej zajęcia stanowiska nie jest jednak, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 prawa prasowego, wymaganiem bezwzględnym

Niewielkie, gdyż nieprzekraczające kilku znaków przekroczenie dopuszczalnej objętości tekstu sprostowania, nie uzasadnia odmowy publikacji żądanego sprostowania.