Statek zaopatrzeniowy, który nie jest eksploatowany w transporcie międzynarodowym, nie spełnia kryteriów umożliwiających zastosowanie ulgi podatkowej na podstawie umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania, nawet jeśli wykonuje czynności wspierające międzynarodowy transport morski.

Wykonywanie odpłatnych usług przewozowych osób za pośrednictwem aplikacji mobilnej bez odpowiednich zezwoleń podlega kwalifikacji jako wykonywanie krajowego transportu drogowego w ramach działalności gospodarczej, niezależnie od ciągłości czy zorganizowania tego rodzaju działalności, co rodzi odpowiedzialność na podstawie ustawy o transporcie drogowym i skutkuje obowiązkiem posiadania wymaganych licencji

Zgodnie z ustawą o drogach publicznych, każde naruszenie obowiązku wprowadzenia prawidłowych danych do systemu elektronicznego poboru opłat stanowi oddzielne przewinienie podlegające sankcji, niezależnie od liczby naruszeń stwierdzonych w wyniku kontroli. Znikomość wagi naruszenia oraz zaprzestanie naruszania prawa muszą być rozważane indywidualnie dla każdej sprawy z uwzględnieniem charakteru chronionych

Nie można uznać serii samodzielnych naruszeń przepisów jako jednego deliktu wieloczynowego, a tym samym nie można odstąpić od nałożenia kary pieniężnej ze względu na znikomą wagę naruszenia prawa i jednoczesne zaprzestanie przez stronę naruszania prawa, jeżeli każde naruszenie traktowane jest jako odrębne, jednoczynowe działanie deliktowe.

W sytuacji, gdy zachowanie naruszające przepisy o transporcie drogowym nie wyczerpuje tożsamych znamion opisowych typów deliktów w świetle załączników nr 3 i 4 do ustawy o transporcie drogowym, art. 92a ust. 10 tej ustawy nie wyłącza podwójnej karalności administracyjnej.

Naruszenie obowiązku wprowadzenia do urządzenia prawidłowych danych o kategorii pojazdu na każdym przejeździe stanowi odrębne naruszenie i podlega sankcji jako odrębny czyn, a wielokrotność takich naruszeń nie może być traktowana jako jedno ciągłe naruszenie wieloczynowe z perspektywy art. 13i ust. 4a ustawy o drogach publicznych oraz art. 189f § 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego.