1. Ogłoszenie upadłości przedsiębiorstwa państwowego w likwidacji nie jest równoznaczne z zakończeniem likwidacji, o którym mowa w § 51 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 170 ze zm.). 2. Likwidator przedsiębiorstwa państwowego wykonujący swoje obowiązki na podstawie stosunku pracy może dochodzić roszczeń

1. Spółka akcyjna powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego na zasadach określonych w ustawie z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. nr 51, poz. 298 ze zm.) nie jest związana postanowieniami układu zbiorowego pracy obowiązującego w przekształconym przedsiębiorstwie. 2. Spółka określona w pkt 1 wstępuje względem pracowników i byłych pracowników

Jeżeli ustanie stosunku pracy pracownika zatrudnionego na podstawie powołania jest z mocy przepisów szczególnych, zawartych w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 ze zm.) równoznaczne w skutkach prawnych z rozwiązaniem stosunku pracy wskutek odwołania, to pracownik ma prawo na podstawie art. 70 § 2 k.p. do wynagrodzenia za okres

Prawo do uwzględniania strat poniesionych przez poprzednika przez jego następcę dla ustalenia podstawy opodatkowania musi wynikać z ustawy statuującej sukcesję ogólną, bądź też z jednej i drugiej ustawy, nie może natomiast wynikać z umowy cywilnoprawnej.

Sformułowanie 'emeryci i renciści, którzy przeszli na rentę' użyta w załączniku do zakładowej umowy zbiorowej, określającej uprawnienie do deputatu węglowego oznacza, iż deputat ten przysługuje tylko tym byłym pracownikom zakładu pracy, który zakończyli w nim pracę, przechodząc na emeryturę lub rentę.

1. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ statuuje następstwo prawne pod tytułem ogólnym /sukcesja generalna/, obejmując ogół praw i obowiązków poprzednika prawnego, przechodzących na jego następcę. 2. W prawie podatkowym niedopuszczalne jest stosowanie analogii; obowiązki oraz ulgi podatkowe wynikać muszą wprost

1. Wyznaczenie pracownika na stanowisko tymczasowego kierownika przedsiębiorstwa państwowego na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1991 r., Nr 18, poz. 80) nie jest równoznaczne z powołaniem określonym w art. 68 i nast. k.p. 2. Zwolnienie pracownika ze stanowiska tymczasowego kierownika przedsiębiorstwa państwowego

Przyczyny odwołania dyrektora przedsiębiorstwa państwowego wymienione w art. 37a ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1991 r., Nr 18, poz. 80 ze zm.) tylko wtedy stanowią podstawę odwołania równoznacznego z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 70 § 3 k.p.), jeżeli jednocześnie mogą być uznane za przyczyny przewidziane

1. Wraz z uchyleniem ustawy z dnia 29 czerwca 1983 r. o poprawie gospodarki przedsiębiorstwa państwowego oraz o jego upadłości (Dz. U. Nr 36, poz. 165) odpadła podstawa do wydania z mocy jej art. 46 rozporządzenia przez Radę Ministrów, a tym samym moc obowiązującą utraciło także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1984 r. w sprawie zaspokojenia przez Skarb Państwa niektórych roszczeń pracowniczych

Podstawą stosunku pracy tymczasowego kierownika przedsiębiorstwa państwowego 'powołanego' przez radę pracowniczą z poza pracowników przedsiębiorstwa na miejsce byłego dyrektora przedsiębiorstwa jest umowa o pracę.

Likwidator przedsiębiorstwa państwowego ustanowiony przez organ założycielski na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 170 ze zm.), z którym zawarto umowę o pracę, jest pracownikiem tego organu.

Z nie budzącego wątpliwości brzmienia przepisów art. 37-39 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ wynika, że oddanie mienia do odpłatnego korzystania następuje na podstawie umowy pomiędzy Skarbem Państwa /organem założycielskim/ a spółką. Taki charakter tego stosunku prawnego /umowy/ podtrzymują też przepisy zarządzenia Ministra Finansów

Przepis art. 2 ustawy z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 100, poz. 499) w związku z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 16, poz. 95 ze zm.) stanowi samodzielną podstawę likwidacji przedsiębiorstwa komunalnego, do którego stosuje się odpowiednio przepisy o przedsiębiorstwach państwowych (art. 8

Zarządzenia i inne akty organu założycielskiego skierowane do przedsiębiorstwa państwowego nie mają charakteru decyzji administracyjnych i nie stosuje się do nich przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Skoro przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do decyzji z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /t.j. Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80 ze zm./, to tym bardziej przepisy te nie mają zastosowania do porozumienia, które organ założycielski ma obowiązek uzyskać z Ministerstwem Finansów, bądź też z dyrektorem izby skarbowej /por. art. 74 cyt.

Wyznaczenie likwidatora przedsiębiorstwa państwowego, na mocy § 45 pkt 2 i § 48 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 170 ze zm.), nie oznacza automatycznego nawiązania z nim stosunku pracy (art. 2 i art. 68 § 1 k.p.). Ocena charakteru prawnego wykonywanej przez likwidatora pracy zależy od okoliczności

1. W przypadku, gdy strona domaga się nieprzysługującej jej ulgi, czy wręcz ulgi nie przewidzianej w przepisach prawa, to należy w takich sytuacjach wydać decyzję odmawiającą żądanej ulgi, a nie decyzję umarzającą postępowanie wobec jego bezprzedmiotowości. 2. Do spraw związanych z poborem dywidendy na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych

Wykonywanie czynności kierowania nowo organizowanym przedsiębiorstwem państwowym, następujące po upływie okresu sześciu miesięcy wyznaczenia tymczasowym kierownikiem przedsiębiorstwa na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 18, poz. 80 ze zm.), powoduje nawiązanie stosunku pracy na czas określony – do powołania dyrektora

Artykuł 39 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.) wyłącza prawo do odprawy, przewidzianej w ust. 1 tego przepisu, dyrektora przedsiębiorstwa państwowego odwołanego ze stanowiska, także w sposób równoznaczny z wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 70 § 2 k.p.), gdy odwołanie nastąpiło z przyczyn uzasadniających rozwiązanie

1. Ulgi podatkowe przysługujące zlikwidowanemu w trybie art. 37 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ przedsiębiorstwu państwowemu nie mogą być przeniesione w drodze umowy cywilnoprawnej na rzecz powstałej spółki akcyjnej. 2. Podstawą przyznania przywilejów podatkowych nie może być przepis proceduralny, jakim jest art. 7 Kpa.

1. Pracownikowi odwołanemu ze stanowiska na podstawie art. 70 § 1 i 2 kodeksu pracy i art. 44 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.), którego stosunek pracy w okresie wypowiedzenia ustał z mocy prawa (art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych – Dz.U. nr 51, poz. 298 ze zm.), przysługuje

1. Skoro do postępowania weryfikacyjnego stosuje się w zakresie nie uregulowanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych /Dz.U. nr 62 poz. 361/ - zasady Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 2 ustawy z dnia 31 stycznia

Pobór od przedsiębiorstw komunalnych dywidendy, stanowiącej dochód budżetu gminy, a także orzekanie o zwolnieniu od wpłacenia dywidendy, przeznaczeniu należnych dywidend lub ich części na fundusz założycielski, a także o ewentualnym jej umorzeniu na podstawie przepisów o zobowiązaniach podatkowych, należy do właściwości zarządu gminy zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca

Nieważne jest orzeczenie o ustanowieniu przymusowego zarządu na podstawie przepisów dekretu z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego, wydane mimo braku przesłanek do ustanowienia przymusowego zarządu. Do mienia objętego takim nieważnym przymusowym zarządem nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego