Postanowienia umowy zastrzegające rażąco wygórowane odsetki są więc nieważne w takiej części, w jakiej – w okolicznościach sprawy – zasady współżycia społecznego ograniczają zasadę swobody umów, wyrażoną w art. 3531 k.c. i czynią to w odniesieniu zarówno do obrotu powszechnego, jak i profesjonalnego.

Istotą zakazu retroakcji właściwej, ujętego w art. 3 in principio k.c., jest to, że jeśli dane zdarzenie cywilnoprawne wywołało skutek określony przepisami składającymi się na stan prawny obowiązujący w czasie zajścia tego zdarzenia, to skutek ten nie może następnie podlegać zmianie w wyniku wprowadzenia nowych przepisów, regulujących tę samą sytuację prawną. Inaczej rzecz ujmując, skutki wywołane

Decyzja o unieważnieniu umowy nie może być oparta wyłącznie na skutkach czysto finansowych, lecz również uwzględniać niepewność sytuacji prawnej konsumenta, zwłaszcza w przypadku wykonywania już świadczonych usług, gdzie przedsiębiorca może dochodzić roszczeń na podstawie prawa pozaumownego.

W kontekście uznania lokalu za samodzielny w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, decydujący czynnik stanowi nie tylko swobodny dostęp do niego przez właściciela oraz osoby korzystające z lokalu, ale także fakt, że korzystanie z lokalu nie wymaga korzystania z innych lokali. W takim przypadku, jeśli instalacje techniczne są zaprojektowane jako zbiorcze dla obsługi większej całości, jak

Nie ma żadnych przeszkód, by skonstruować pakiet socjalny w taki sposób, że będzie z niego wynikało cywilnoprawne zobowiązanie inwestora do zrealizowania określonych świadczeń ustalonych w pakiecie na rzecz pracowników kontrolowanego przez niego pracodawcy. Jednak w tym celu konieczne jest odpowiednio sformułowane postanowienie umowne zawierające zastrzeżenie wzorowane na art. 393 k.c., z tym że odnoszące

Bezprawność na użytek odpowiedzialności deliktowej władz publicznych jest traktowana szerzej, niż tylko wąskie rozumienie bezprawności ograniczone do naruszeń prawa. Wskazuje się, że niekiedy sądy muszą oceniać, czy działanie funkcjonariuszy publicznych prowadzone było „w odpowiedni sposób”, czy środki przymusu bezpośredniego nie były podejmowane „ponad potrzebę”, oraz czy środki te „były adekwatne

Eksperyment prowadzony wbrew przepisom ustawy narusza godność i wolność człowieka. Będzie zawsze eksperymentem nielegalnym i potencjalnie niebezpiecznym, i sam fakt jego przeprowadzenia będzie stanowić naruszenie dóbr osobistych i prawa pacjenta do wyrażenia poinformowanej zgody. Innymi słowy, skuteczne wykazanie w procesie cywilnym rozstroju zdrowia powinno w istotnym stopniu zwiększać kwotę należnego

Konsumentem ‎w rozumieniu art. 221 k.c. jest osoba fizyczna, udzielająca poręczenia wekslowego spłaty zobowiązania małżonka – przedsiębiorcy z tytułu umowy leasingu, jeżeli poręczenie to nie jest bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą lub zawodową tej osoby.

To na wierzycielu spoczywa obowiązek wykazania podstaw odpowiedzialności dłużnika, a więc również zdarzenia, które wywołało szkodę, której naprawienia domaga się wierzyciel, oraz adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą. Dopiero wykazanie tych przesłanek aktualizuje potrzebę obrony dłużnika, który może wykazać, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem

1. W prawie wekslowym weksel in blanco może służyć jako skuteczne narzędzie zabezpieczające różnorodne wierzytelności, jednak w przypadku sporów między wystawcą a remitentem, samodzielność zobowiązania wekslowego ulega złagodzeniu, a możliwości obrony pozwanych jako dłużników wekslowych zależą od podstaw materialnoprawnych zobowiązania wynikających ze stosunku podstawowego między wystawcą a remitentem

Także umowa zawarta przez rzekomego pełnomocnika, w razie spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 169 k.c., może prowadzić do nabycia własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego, jeżeli rzekomy mocodawca taką umowę potwierdzi na podstawie art. 103 § 1 k.c.

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu