Do pracownika, którego stosunek pracy podlega szczególnej ochronie, wymienionego w art. 5 ust. 5 ustawy o zwolnieniach grupowych, czyli między innymi pracownika, o którym mowa w art. 39 k.p. (art. 5 ust. 5 pkt 1 ustawy), któremu zmieniono warunki pracy i płacy na podstawie art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, ma zastosowanie również art. 5 ust. 6, co oznacza, że jeżeli owa zmiana warunków pracy i płacy

Art. 45 § 3 k.p. określa podmioty, do których nie ma zastosowania art. 45 § 2 k.p., natomiast nie zawęża jego działania przedmiotowo jedynie do sytuacji złamania zakazu płynącego ze szczególnej ochrony stosunku pracy. Przepis art. 45 § 3 k.p. ma więc zawsze zastosowanie do wymienionych w nim pracowników, a więc także wtedy, gdy roszczenie pracownika o przywrócenie do pracy dotyczy dopuszczalnej prawem

1. Pracownik, z którym rozwiązano więź pracowniczą kilka miesięcy po przeprowadzeniu procedury z art. 1 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (w trakcie której zwolniono wszystkich poza nim pracowników), nie może skutecznie twierdzić, że wypowiedzenia dokonał pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników. 2. Czynność

1. Sformułowany w art. 10 ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników warunek - wyrażony w słowach "nie jest możliwe dalsze ich zatrudnienie na dotychczasowych stanowiskach pracy" - odnosi się również do pracowników szczególnie chronionych należących do pierwszej grupy, gdyż, po pierwsze, w przypadku tzw. zwolnień indywidualnych

1. Odmowa ponownego zatrudnienia pracownika w tej samej grupie zawodowej, który został zwolniony w ramach zwolnienia grupowego, z powodu braku kwalifikacji wcześniej niewymaganych narusza art. 9 ustawy o zwolnieniach grupowych. 2. W takim przypadku pracownikowi przysługuje roszczenie o nawiązanie stosunku pracy lub odszkodowanie na podstawie art. 471 k.c. w związku z art. 300 k.p. 3. Ustalenie wysokości

1. Za okres zwolnienia pracownika bez jego zgody i podstawy ustawowej przez pracodawcę z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia (przed wejściem w życie art. 362 k.p.), pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie urlopowe (art. 172 k.p. i § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania

Świadczenia przysługujące pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn jego niedotyczących nie podlegają zaliczeniu na poczet odszkodowania stanowiącego naprawienie szkody, poniesionej przez pracownika na skutek niewywiązania się przez pracodawcę z obowiązku ponownego jego zatrudnienia, wynikającego z art. 9 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami

Wypowiedzenie z mocy art. 10 ust. 3 ustawy o zwolnieniach grupowych warunków pracy i płacy pracownikowi podlegającemu szczególnej ochronie może nastąpić tylko w razie niemożności dalszego jego zatrudnienia na dotychczas zajmowanym przezeń stanowisku, przy czym niemożność ta musi mieć obiektywny charakter, wynikający z samych dokonywanych przez pracodawcę zmian organizacyjnych skutkujących redukcją

Umowa pracownicy przebywającej od marca 2015 r. na urlopie wychowawczym rozwiązała się w maju 2016 r. (rozwiązanie umowy nastąpiło z przyczyn niedotyczących pracownicy - likwidacja stanowiska). Czy pracownicy przysługuje ekwiwalent za urlop wypoczynkowy za 2015 i 2016 r.? Jeżeli tak, to w jakim wymiarze?

Szczególna ochrona przed zwolnieniem niektórych grup pracowników polega nie tylko na zakazie rozwiązywania z nimi umów o pracę w okresie, w którym podlegają ochronie. W stosunku do takich zatrudnionych obowiązuje też zasada nienaruszalności ich wynagrodzeń. Przesunięcie na inne stanowisko pracy, wynagradzane mniej korzystnie, skutkuje koniecznością zrekompensowania pracownikom strat poniesionych z

Pracodawca dokonujący redukcji zatrudnienia w ramach zwolnień grupowych może ustalić, że przebywanie pracownika na długotrwałym urlopie bezpłatnym stanowi kryterium typowania pracowników do zwolnienia (wyrok Sądu Najwyższego z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt II PK 174/15).

Pracodawca dokonujący redukcji zatrudnienia w ramach zwolnień grupowych może ustalić, że przebywanie pracownika na długotrwałym urlopie bezpłatnym stanowi kryterium typowania pracowników do zwolnienia.

Przepisy ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników stosuje się również do stosunków pracy z powołania, w związku z czym w przypadku rozstrzygania sporu sądowego o prawo do odprawy przewidzianej w tej ustawie (art. 8 ust. 1), dla wyjaśnienia, czy zachodzą przesłanki określone w jej art. 10 ust. 1, potrzebne jest ustalenie

Z końcem 2015 r. jedna z naszych pracownic rozwiązała umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu niewypłacenia przez pracodawcę wynagrodzenia za pracę za ostatnie 2 miesiące. Osoba ta wystąpiła do nas o wypłatę odprawy z ustawy o zwolnieniach grupowych w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w trybie bez wypowiedzenia z winy pracodawcy. Odmówiliśmy jej tej wypłaty. Czy postąpiliśmy prawidłowo?

Wzrost minimalnego wynagrodzenia spowoduje zmianę wysokości wielu świadczeń pracowniczych, m.in. dodatków za pracę w nocy, kwot wolnych od potrąceń, wynagrodzenia za przestój czy za gotowość do pracy. Wyższa płaca minimalna oznacza też wyższe koszty zatrudnienia, w tym składek ZUS, m.in. dla przedsiębiorców rozpoczynających własną działalność.

Główna księgowa, która udowodniła przed sądem, że przyczyną jej zwolnienia był konflikty z innym pracownikiem, a nie likwidacja stanowiska, może ubiegać się o odprawę.

Pracodawca przy redukcji zatrudnienia w firmie ma prawo zwolnić osobą podlegającą ochronie. Powód rozwiązania umowy musi być jednak zrozumiały dla podwładnego.

Ustawa o zwolnieniach grupowych wyraźnie stanowi, że stosuje się ją do 'rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron' (art. 1 ust. 1). Warunek ten w odniesieniu do dopuszczalności zastosowania art. 5 ust. 3-7 do zwolnień indywidualnych

1. Utrata zaufania do pracownika może wprawdzie stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, jednakże wówczas, gdy znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej oraz racjonalnej i nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń. Dotyczy to również pracownika zajmującego kierownicze stanowisko, nawet przy założeniu bardziej rygorystycznych kryteriów oceny takiego

Klauzula w porozumieniu o rozwiązaniu umowy o pracę wyłączająca stosowanie przepisów ustawy o zwolnieniach grupowych jest nieważna i nie pozbawia pracownika prawa do odprawy, jeśli spełnione zostały warunki do jej nabycia.

Rozwiązanie umowy o pracę przez pracownika na podstawie art. 55 § 11 k.p. z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika uprawnia pracownika do nabycia prawa do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników

Pracownik wytypowany do zwolnienia grupowego przebywał na zwolnieniu lekarskim, w związku z tym nie otrzymał wypowiedzenia umowy o pracę. Czy po powrocie z chorobowego pracodawca może wręczyć mu wypowiedzenie w ramach zwolnień grupowych, jeżeli minęło już 30 dni od daty wręczenia pierwszego wypowiedzenia? Czy ten pracownik będzie jeszcze objęty zwolnieniem grupowym?

W razie reorganizacji jednostki, pracownika samorządowego zatrudnionego na stanowisku urzędniczym można przenieść na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom także wówczas, gdy ze względu na członkostwo w zarządzie zakładowej organizacji związkowej podlega ochronie szczególnej trwałości stosunku pracy (art. 23 ustawy o pracownikach samorządowych w związku z art. 5 ust. 5 pkt 3 i art. 10 ust