1. Dla uznania nieruchomości za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej, samo jej posiadanie przez przedsiębiorcę nie jest wystarczające. Kluczowe staje się faktyczne lub potencjalne wykorzystanie nieruchomości w działalności gospodarczej, potwierdzone przez m.in. wprowadzenie jej do ewidencji środków trwałych, ujęcie wydatków na jej nabycie lub utrzymanie w kosztach działalności gospodarczej

Interpretacja norm prawnych w kontekście związania nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą nie może opierać się wyłącznie na posiadaniu tych nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Kluczowe jest faktyczne lub potencjalne wykorzystanie nieruchomości w działalności gospodarczej, co zależy m.in. od okoliczności, takich jak wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków

Gdy linia rozgraniczająca pas drogowy nie pokrywa się z granicami działek określonymi w ewidencji gruntów i budynków, wyłączone z opodatkowania podatkiem od nieruchomości, na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 ze zm.) są tylko te fragmenty tych działek, które znajdują się w pasie drogowym w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z 21 marca 1985

Jednostki budżetowe, w tym Archiwa, mimo iż nie są samodzielnymi uczestnikami obrotu cywilnego, mogą posiadać status samodzielnego podatnika podatku od nieruchomości, jeżeli są trwałymi zarządcami nieruchomości. Podmiotowość prawnopodatkową jednostek budżetowych należy ustalać na podstawie przepisów ustawy podatkowej, a nie prawa cywilnego.

Grunty leśne, nad którymi przebiegają linie elektroenergetyczne, są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przesyłu energii przez przedsiębiorstwo energetyczne, co skutkuje ich opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości, a konstatacji takiej nie stoi na przeszkodzie możliwość prowadzenia na tych gruntach, w ograniczonym zakresie, określonych czynności w ramach działalności leśnej

Grunty leśne, nad którymi przebiegają linie elektroenergetyczne, są uznawane za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przesyłu energii przez przedsiębiorstwo energetyczne. Skutkuje to ich opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości, mimo możliwości ograniczonego prowadzenia na tych gruntach działalności leśnej.

W świetle prawa podatkowego, jednostka budżetowa może być uznana za samodzielnego podatnika, nawet jeżeli w kontekście prawa cywilnego nie jest ona uznawana za posiadacza nieruchomości. Faktyczne zarządzanie nieruchomością może stanowić podstawę do obciążenia jednostki podatkiem od nieruchomości.

Posiadanie nieruchomości przez przedsiębiorcę nie musi oznaczać, że jest ona związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. W ocenie związku nieruchomości z działalnością gospodarczą, oprócz jej faktycznego lub potencjalnego wykorzystania w działalności, istotne są również takie okoliczności jak wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych czy ujęcie wydatków na jej nabycie lub utrzymanie

Związek nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą nie wynika jedynie z faktu jej posiadania przez przedsiębiorcę, ale powinien być oparty na faktycznym lub potencjalnym wykorzystaniu nieruchomości w tej działalności. Ocena związku wymaga również uwzględnienia statusu podatnika i charakteru prowadzonej przez niego działalności.

Fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę, bez względu na jego status i formę organizacyjnoprawną (osoba fizyczna, prawna), nie jest wystarczający do uznania związku tej nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości stanowiące własność podatnika, które są w posiadaniu przedsiębiorcy oraz jednocześnie: (1) wchodzą w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, w szczególności gdy podatnik ujął te składniki majątkowe w prowadzonej ewidencji środków trwałych wartości

1. Nieruchomość posiadaną przez przedsiębiorcę można uznać za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeśli jest faktycznie lub potencjalnie wykorzystywana w tej działalności, niezależnie od tego, czy służy wyłącznie sferze prywatnej. To, czy nieruchomość jest związana z działalnością gospodarczą, powinno wynikać z oceny statusu podatnika i charakteru jego działalności. 2. Pojęcie związanie

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczający do uznania jej związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Związek taki powinien wynikać z faktycznego lub potencjalnego wykorzystania nieruchomości w działalności gospodarczej, o czym może świadczyć wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych, ujęcie wydatków związanych z jej nabyciem lub utrzymaniem w kosztach

Związek nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą nie wynika jedynie z faktu jej posiadania przez przedsiębiorcę, ale powinien być oparty na faktycznym lub potencjalnym wykorzystaniu nieruchomości w tej działalności. Ocena związku wymaga również uwzględnienia statusu podatnika i charakteru prowadzonej przez niego działalności.

Związek nieruchomości z działalnością gospodarczą powinien być rozpatrywany w kontekście specyfiki działalności danego podmiotu oraz potencjalnego wykorzystania nieruchomości w prowadzonej działalności, a nie tylko na podstawie faktu posiadania nieruchomości.

1. Dla uznania, że nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej, kluczowe jest faktyczne lub potencjalne wykorzystywanie nieruchomości w działalności gospodarczej, a nie samo posiadanie nieruchomości przez przedsiębiorcę. 2. Związanie nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej jest pojęciem szerszym niż zajęcie nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej

Posiadanie nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczającym warunkiem do uznania jej za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Do stwierdzenia takiego związku, oprócz posiadania nieruchomości, wymagane jest jej faktyczne lub potencjalne wykorzystanie w prowadzonej działalności gospodarczej. Ocena takiego związku powinna uwzględniać status podatnika i charakter jego działalności