Wyrok SN z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. I NSNc 61/19
1. Pojęciem lokatora, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 611), wyjątkowo może również zostać objęta osoba, która miała w przeszłości tytuł prawny do lokalu, a następnie go utraciła.
2. W sprawie, w której z powództwem o rozwiązanie stosunku najmu i opróżnienie lokalu występuje lokator na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów wobec innego współlokatora naruszającego w sposób rażący lub uporczywy porządek domowy, legitymację bierną posiada pozwany lokator (najemca) i właściciel lokalu (wynajmujący), a ich współuczestnictwo po stronie pozwanej jest konieczne.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Ewa Stefańska (przewodniczący)
SSN Jacek Widło (sprawozdawca)
Michał Jerzy Górski (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z powództwa H. T. przeciwko M. K. i Gminie Miasto A. o eksmisję, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 18 listopada 2020 r., skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Rejonowego w A. z dnia 21 września 2016 r., sygn. akt I C (...)
1 .oddala skargę nadzwyczajną,
2. znosi wzajemnie koszty postępowania ze skargi nadzwyczajnej.
Uzasadnienie
W dniu 16 lutego 2016 r. do Sądu Rejonowego w A. wpłynął pozew H. T. (dalej: powódka) o rozwiązanie stosunku najmu z M. K. (dalej: pozwany) i nakazanie mu opuszczenia i opróżnienia (wraz z rzeczami i osobami prawa jego reprezentującymi) lokalu mieszkalnego należącego do Gminy Miasto A. położonego przy ul. W. w A.. Podstawą prawną żądania był art. 13 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. 2020, poz. 611; dalej: ustawa o ochronie praw lokatorów). Powódka wskazała, że M. K. jest najemcą przedmiotowego lokalu, a ona jest jego sąsiadką. Powodem wywiedzenia powództwa było zakłócanie przez pozwanego porządku i spokoju sąsiadów (wszczynanie awantur, znieważanie i grożenie sąsiadom i mieszkańcom innych bloków, nadużywanie alkoholu). H. T. wskazała także, że M. K. został przez Sąd Rejonowy w A. uznany winnym popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (t.j. Dz.U. 2020, poz. 1444; dalej: k.k.), na jej szkodę. Do powództwa dołączono podpisane przez 15 osób pismo do organu administrującego budynkiem, zawierające skargę na zachowanie M. K., któremu zarzucono agresywne zachowania wobec powódki, wielokrotne groźby karalne oraz naruszenie stosunków dobrosądziedzkich.
W odpowiedzi na pozew z 15 kwietnia 2016 r. M. K. przyznał, że w mieszkaniu przy ul. W. dochodziło do sprzeczek sąsiedzkich, w szczególności z H. T.. Uznał, że to swoista codzienność i nie rościł pretensji do drugiej strony. Pozwany stwierdził, że jest świadomy swojej winy za zaistniałe sytuacje i porywczy charakter. W związku z tym jest gotowy przeprosić osoby, które czują się urażone jego zachowaniem. Nie bierze jednak pełnej odpowiedzialności za powstałe nieporozumienia. Powództwo uznał za bezzasadne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
