Interpretacja indywidualna z dnia 03.06.2019, sygn. 0115-KDIT2-1.4011.132.2019.2.MST, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-1.4011.132.2019.2.MST
Ocena możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania otrzymanego świadczenia.
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 26 marca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 9 maja 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego świadczenia jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 26 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia, który został uzupełniony w dniu 9 maja 2019 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Od stycznia 2008 roku Wnioskodawczyni była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w Teatrze w dziale artystycznym na stanowisku muzyka. Od 2011 roku pełniła jednocześnie funkcję przewodniczącego jednej z Zakładowych Organizacji Związkowych, a tym samym korzystała ze szczególnej ochrony prawnej, zgodnie z art. 32 ustawy o związkach zawodowych, o którym to fakcie wiedział Jej pracodawca, był bowiem informowany stosownymi pismami przez organizację związkową o pracownikach podlegających szczególnej ochronie.
W dniu 16 września 2014 r., pomimo wiedzy o przysługującej Wnioskodawczyni ochronie, jak również bez uzyskania na powyższe zgody organizacji związkowej, której była przewodniczącą, wyrażonej w stosownej uchwale, został Jej doręczony dokument zawierający oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia, tj. w trybie przepisu art. 52 Kodeksu pracy. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni nie zgadzała się z powyższym, w dniu 29 września 2014 r. skierowała do Sądu Rejonowego Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pozew o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne. Sprawa niniejsza zawisła przed Sądem pod sygn. akt . Postępowanie dowodowe trwało prawie dwa lata i zakończyło się wydaniem wyroku, na podstawie którego Wnioskodawczynię przywrócono do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy z uwagi na brak podstaw faktycznych do wypowiedzenia stosunku pracy, jednocześnie nie orzeczono o roszczeniach finansowych, których nie dochodziła obok żądania przywrócenia Jej do pracy. Z wyrokiem tym nie zgodził się pozwany Teatr, który zaskarżył orzeczenie Sądu I instancji w całości apelacją, domagając się oddalenia powództwa. W dniu 21 czerwca 2018 r., po rozpoznaniu złożonej apelacji, Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie oznaczonej sygn. oddalił w całości złożoną apelację. Skarga kasacyjna nie została wniesiona i tym samym wyrok Sądu I instancji stał się prawomocny.
Z uwagi na ten stan rzeczy, Wnioskodawczyni złożyła niezwłocznie do siedziby pracodawcy stosowne oświadczenie o gotowości do kontynuowania zatrudnienia i w dniu 27 czerwca 2017 r., w wyniku przywrócenia Jej do pracy wróciła na uprzednio zajmowane stanowisko. Fakt ten poprzedziły wszelkie formalności, w tym badania lekarskie. Jednocześnie z powyższym, Wnioskodawczyni domagała się od pracodawcy wypłaty odszkodowania wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, tj. za okres od 16 września 2014 r. do dnia 26 czerwca 2017 r. Z uwagi na okoliczność, iż pracodawca pomimo kierowanych pism i rozmów osobistych nie wyrażał woli polubownego rozwiązania tej kwestii, w dniu 12 marca 2018 r. Wnioskodawczyni skierowała do Sądu Okręgowego Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pozew o zapłatę, w którym wnosiła o zasądzenie na Jej rzecz kwoty 97.415 zł wraz z odsetkami od dnia 27 czerwca 2017 r. do dnia rzeczywistej zapłaty i kosztami postępowania sądowego. Roszczenie powyższe znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 47 Kodeksu pracy, zgodnie z którym pracownikowi z którym rozwiązanie umowy o pracę podlegało ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego, a który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy wyrokiem sądu przysługuje wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy w takiej wysokości, w jakiej by je otrzymywał gdyby zatrudnienie kontynuował. Podstawa ta wskazana w pozwie z uwagi na szczególną ochronę związkową, z jakiej Wnioskodawczyni korzystała na podstawie powołanego art. 32 ustawy o związkach zawodowych, co potwierdzał wyrok Sądu Rejonowego i Sądu Okręgowego w toku sprawy nie budziła żadnych wątpliwości i została potwierdzona w treści zawartej ugody.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
