Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. II PK 125/10
Pracownik ma prawo żądać pełnej zapłaty za pracę, w tym za pracę w godzinach nadliczbowych. Budżet rodzinnego domu dziecka musi uwzględniać niezbędne wydatki na wynagrodzenia. Niemniej jednak sama koncepcja oceny roszczeń powoda z punktu widzenia art. 8 k.p. jest słuszna.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa Dariusza B.
przeciwko Rodzinnemu Domowi Dziecka w W. Al. J.
o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 grudnia 2010 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 13 stycznia 2010 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego Sądowi Okręgowemu w W.
Uzasadnienie
Powód Dariusz B. wniósł o zapłatę przez pozwanego 29.098,80 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od lipca do października 2007 r., z odsetkami ustawowymi, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Pozwany Rodzinny Dom Dziecka w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu.
Wyrokiem z dnia 21 maja 2009 r. Sąd Rejonowy w W. oddalił powództwo. Sąd Rejonowy ustalił, że powód został zatrudniony przez pozwany Rodzinny Dom Dziecka na stanowisku wychowawcy od 2 lipca 2007 r., na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony za wynagrodzeniem 2.230 zł brutto. Umowa o pracę przewidywała świadczenie przez powoda pracy w wymiarze 8 godzin na dobę, w czterdziestogodzinnym i pięciodniowym tygodniu pracy, od poniedziałku do piątku. Do obowiązków powoda należało zajmowanie się piątką dzieci w wieku od 3 do 11 lat, z których czwórka uczęszczała do szkoły, a jedno do przedszkola. W praktyce specyfika pracy wymagała od powoda, aby świadczył pracę w różnych godzinach, nie było ustalonych ścisłych godzin pracy. Wychowankowie przybyli do Rodzinnego Domu Dziecka 24 lipca 2007 r. Zwyczajny dzień pracy Dariusz B. rozpoczynał o godzinie 6.00 rano. Bezpośrednio po przebudzeniu powód pomagał dzieciom przy ubieraniu się, szykował im śniadanie i zawoził je do szkoły. Około 8.00 powód wracał do domu i kładł się spać. Czasem około 14.00 jeździł na zakupy. O godzinie 15.30 odbierał dzieci ze szkoły. Często samodzielnie przygotowywał i podawał im obiad. W kolejnych godzinach pomagał w odrabianiu lekcji, co zajmowało łącznie 2-2,5 godziny dziennie oraz prowadził terapię związaną z FAS, której poddawane były wszystkie dzieci, w wymiarze ok. 30 minut na każde dziecko. W wolnym czasie bawił się z dziećmi. Powód przygotowywał również podwieczorek, a około godziny 21.00 - kolację. Ponadto Dariusz B. nadzorował dzieci w czasie kąpieli, a najmłodszego chłopca kąpał samodzielnie, po czym częstokroć czytał mu bajkę. Dzieci kładły się spać koło 21.00-21.30. W nocy powód miał dyżurować, z uwagi na obawy co do wzajemnego molestowania dzieci i ich moczenia nocnego. Do obowiązków powoda należało również pranie i sprzątanie także poza wyznaczonymi godzinami pracy. We wszystkich tych czynnościach powodowi pomagała żona, Izabela S. dyrektor rodzinnego domu dziecka. Przesyłała ona do Centrum Pomocy Rodzinie, tj. organu, który rodzinnym domom dziecka zapewniał obsługę finansową i księgową, zawiadomienia o świadczeniu przez powoda pracy także poza wyznaczonymi godzinami pracy. W dniu 21 grudnia 2007 r. pozwany wypowiedział powodowi umowę o pracę, ze skutkiem na 31 stycznia 2008 r. Od 2 kwietnia do 31 grudnia 2007 r. dyrektorem pozwanej placówki była żona powoda, Izabela S. W tym okresie oboje oraz dwójka ich własnych dzieci zamieszkiwali na terenie pozwanego Rodzinnego Domu Dziecka.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
