Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2005 r. sygn. II PK 151/04
Przerwy zaliczane do czasu pracy są czasem jej wykonywania w rozumieniu art. 151 k.p., także w zakresie prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.
Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar
Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Barbara Wagner (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2005 r. sprawy z powództwa Ryszarda S. przeciwko „F.” Urządzenia i Montaże Przemysłowe Spółce z o.o. w W. o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2004 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 stycznia 2004 r. [...] oddalił apelację F. Urządzenia i Montaże Przemysłowe Spółki z o.o. w W. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy w Warszawie z dnia 25 września 2002 r. [...], zasądzającego od strony apelującej na rzecz Ryszarda S. kwotę stanowiącą równowartość 8 % odsetek od kwoty 4.698,62 DEM za okres od dnia 22 grudnia 1993 r. do dnia 30 grudnia 2001 r. - płatne w walucie EURO według kursu na dzień 31 grudnia 2002 r., to jest po kursie 3.5219 DEM/EURO, oraz kwotę 2.402,34 EURO wraz z odsetkami 8 % od dnia 31 grudnia 2002 r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i oddalającego powództwo w pozostałej części.
Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne i ich ocena prawna. Ryszard S. był zatrudniony w okresie od 22 kwietnia 1992 r. do 24 lipca 1993 r. na budowach prowadzonych przez Format Urządzenia i Montaże Przemysłowe na stanowisku montera izolacji technicznych. Zgodnie z umowami o pracę, miał on pracować za wynagrodzeniem 1.200 DEM miesięcznie, a od dnia 1 lutego 1993 r. - 42 godziny tygodniowo za wynagrodzeniem 1.230 DEM miesięcznie. Wedle harmonogramu robót praca świadczona była w poniedziałki i czwartki od godziny 7do 16, we wtorki, środy i piątki od godziny 7 do18, a w soboty od godziny 7 do 13. Pracownikom przysługiwały półgodzinne przerwy na posiłki - w sobotę jedna, a w pozostałe dni dwie. W poniedziałki i czwartki udostępniano im środki lokomocji od godziny 16 celem dokonania zakupów. Pracownicy byli dowożeni na budowę i odwożeni z niej o określonej godzinie. Powód pracował według polskiej normy, a okres rozliczeń wykonanej pracy dotyczył poszczególnych miesięcy. Rozliczenia te były przekazywane przez kierownika budowy do biura strony pozwanej w W. w Niemczech z wnioskiem o ich zatwierdzenie. Ostatecznej weryfikacji wnioskowanych rozliczeń dokonywał zleceniodawca niemiecki w oparciu o odebrane prace. Na podstawie tej wyceny zaliczano ilość i jakość wykonanej pracy. Zgodnie z § 6 Regulaminu płacowego strony pozwanej, czasem pracy jest czas przeznaczony bezpośrednio na produkcję, czas przygotowania i sprzątania stanowiska pracy (maksymalnie 8% czasu produkcyjnego), czas niezawinionych przez pracownika przestojów w pracy oraz czas wykonywania innych bezpośrednio czynności zleconych przez kierownika. Czasem pracy nie jest czas przebierania się i mycia przed i po zakończeniu pracy, czas przeznaczony na posiłki, zakupy, sprawy osobiste oraz poświęcony na usuwanie własnych usterek w pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
