Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 6 grudnia 1991 r., sygn. III CZP 117/91

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w sprawie z powództwa Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Lokator” w Ł. przeciwko Przedsiębiorstwu Budownictwa Przemysłowego w Ł. o zapłatę po rozpoznaniu zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Najwyższy na rozprawie w dniu 27 czerwca 1991 r. IV CR 626/90 do rozstrzygnięcia składowi Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego:

„Czy sprawa z powództwa spółdzielni mieszkaniowej jako inwestora przeciwko wykonawcy robót budowlanych o roszczenia z tytułu rękojmi za wady fizyczne obiektu budowlanego przeznaczonego do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych członków spółdzielni jest sprawą gospodarczą w rozumieniu art. 479 k.p.c.?”

podjął następującą uchwałę:

Sprawa z powództwa spółdzielni mieszkaniowej przeciwko wykonawcy robót budowlanych o roszczenia z tytułu rękojmi za wady fizyczne obiektu budowlanego jest sprawą gospodarczą w rozumieniu art. 479¹ § 1 k.p.c.

Uzasadnienie

Przedstawiając Sądowi Najwyższemu w składzie powiększonym zagadnienie prawne przytoczone na wstępie uchwały, zwykły skład tego Sądu wskazał na występującą w praktyce orzeczniczej rozbieżność stanowisk w kwestii, czy spółdzielnia mieszkaniowa jest podmiotem gospodarczym w rozumieniu art. 479² § 1 k.p.c. Podniósł przy tym, że uchwała składu trzech sędziów Sądu Najwyższego z 25.VI.1991 r. III CZP 53/91 (nie publ.), udzielająca na tak ujęte pytanie odpowiedzi twierdzącej, nie usuwa wszystkich wątpliwości, jakie rodzą się na tle dwukrotnego zdefiniowania w ustawie z 24.V.1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz.U. nr 33, poz. 175 ze zm.) pojęcia sprawy gospodarczej. Ich źródłem jest wprowadzony przez art. 6 pkt 3 tej ustawy przepis art. 479² § 1 k.p.c. w którym ustawodawca – wymieniając podmioty gospodarcze – wskazał podmioty prowadzące działalność charakteryzującą się wspólną cechą, a mianowicie celem zarobkowym, co – jak podkreślono w uzasadnieniu postanowienia – może uzasadniać zapatrywanie, że tylko z takimi zamierzał łączyć przymiot podmiotów gospodarczych. Przyjęcie tego rodzaju założenia, przy uwzględnieniu swoistych dla spółdzielni mieszkaniowej zasad gospodarki Finansowej, prowadziłoby do wniosku, że spółdzielnia ta – w zakresie swojej zasadniczej działalności gospodarczej, jaką stanowi m.in. działalność inwestycyjna – nie jest podmiotem gospodarczym. W konsekwencji nie można byłoby sprawy z zakresu takiej działalności uznać za sprawę gospodarczą w rozumieniu art. 479¹ § 1 k.p.c.

I. Rozstrzygnięcie przedstawionego zagadnienia prawnego wymaga dokonania analizy przepisów, regulujących ustrój i zasady działalności spółdzielni mieszkaniowej, zawartych w prawie spółdzielczym (ustawa z 16.IX.1982 r. – Dz.U. nr 30, poz. 210 ze zm.). Artykuł 1 tego prawa, definiując spółdzielnię, wśród cech składających się na to pojęcie wymienia prowadzenie działalności gospodarczej. Statut każdej spółdzielni, podobnie jak i wpis do rejestru, powinien określać m.in. przedmiot jej działalności gospodarczej, (art. 5 § 1 pkt 3, art. 10 § 1 pkt 2) Prowadzenie tej działalności odróżnia spółdzielnię od innych organizacji o charakterze zrzeszeniowym. Innymi słowy, organizacja nie prowadząca działalności gospodarczej, mimo posiadania innych charakterystycznych dla spółdzielni cech, nie jest spółdzielnią w rozumieniu art. 1. Działalność gospodarcza stanowi przy tym jedną z dwóch podstawowych funkcji spółdzielni; prowadząc ją spółdzielnia powinna kierować się w szczególności potrzebami zrzeszonych członków.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się