Wyrok SN z dnia 4 grudnia 1990 r., sygn. WR 369/90
Jeżeli na rozprawie zachwiana zostanie wersja oskarżenia, gdyż w świetle zebranych dowodów nie da się, bez obawy popełnienia pomyłki, wykluczyć innej wersji zdarzenia, aniżeli przyjęta w akcie oskarżenia, nie jest dopuszczalne przypisanie oskarżonemu zarzucanego czynu, albowiem w takiej sytuacji chroni go art. 3 § 3 k.p.k.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 1990 r. na rozprawie sprawy Krzysztofa K., nieprawomocnie skazanego za przestępstwa: z art. 210 § 2 k.k. w zb. z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych w zb. z art. 156 § 2 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności, 100.000 zł grzywny, karę dodatkową pozbawienia praw publicznych na okres 2 lat, a ponadto nawiązki na rzecz PCK i NFOZ w kwocie po 20.000 zł każda oraz z art. 268 k.k. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności i łącznie na karę 5 lat pozbawienia wolności, z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w B. z dnia 11 października 1990 r. – zaskarżony wyrok zmienił przez:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
