Postanowienie Składu 7 Sędziów SN z dnia 15 kwietnia 1999 r., sygn. V KO 96/98
1. W trybie art. 102 i nast. kpk dopuszczalne jest stwierdzenie nieważności jedynie orzeczeń sądowych, którymi rozstrzygnięto o przedmiocie postępowania. Nie jest natomiast dopuszczalne stwierdzenie nieważności orzeczeń o charakterze incydentalnym (np. postanowień dotyczących właściwości sądu, postanowień o odroczeniu rozprawy, postanowień o dopuszczeniu dowodu lub oddaleniu wniosku dowodowego, postanowień w przedmiocie stosowania środków zapobiegawczych).
2. Stwierdzanie nieważności na podstawie art. 101 i nast. kpk następować może jedynie wobec orzeczeń wydanych po dniu 31 sierpnia 1998 r., a więc wobec orzeczeń wydanych po dniu wejścia w życie kodeksu postępowania karnego z dnia 6 czerwca 1997 r.
3. W przypadku złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia, wstępnej kontroli dopuszczalności wniosku dokonuje prezes sądu (lub osoba, o której mowa w art. 93 § 2 kpk), do którego wniesiono wniosek, ewentualne zażalenie zaś Sąd Najwyższy rozpoznaje jednoosobowo (analogia legis do art. 530 § 2 i 3 kpk oraz art. 545 § 1 w zw. z art. 530 kpk).
Sąd Najwyższy w sprawie Jarosława W., oskarżonego z art. 205 § 1 kk w zw. z art. 266 § 4 kk z 1969 r. i in., orzekając w związku z wnioskiem oskarżonego o stwierdzenie nieważności postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 1998 r. w przedmiocie przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania, po wysłuchaniu wniosku prokuratora – postanowił pozostawić wniosek oskarżonego o stwierdzenie nieważności bez rozpoznania.
Uzasadnienie
Oskarżony Jarosław W. złożył wniosek o stwierdzenie nieważności postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 1998 r., dotyczącego przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania wobec tego oskarżonego. W końcowej części pisma procesowego oskarżonego jest mowa o tym, iż wnosi on "również o stwierdzenie nieważności postanowienia Sądu Rejonowego w O. z dnia 6 grudnia 1996 r. w przedmiocie aresztu i wszystkich następnych postanowień sądów wszystkich instancji w tym zakresie". Jako podstawę składanego wniosku oskarżony wskazał art. 101 § 1 pkt 7 i 8 kpk, szczegółowymi przepisami zaś, do których odwołuje się oskarżony, jest szereg przepisów Konstytucji RP (art. 2, 7, 9, 13, 18, 30, 31, 32, 40, 41, 42, 45 oraz 91 ust. 2) oraz szereg przepisów Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (art. 3, 5 ust. 1c, 5 ust. 2, 5 ust. 3, 5 ust. 4, 6 ust. 1, 6 ust. 2, 6, ust. 3bc oraz d, 13 oraz 14).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
