Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2023 r., sygn. II OSK 2563/22
Planowanie przestrzenne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Inesa Wyrębkowska po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 sierpnia 2022 r. sygn. akt II SA/Po 420/22 w sprawie ze skargi Z. G. na uchwałę Rady Miejskiej w C. z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy Cz. na rzecz Z. G. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 18 sierpnia 2022 r. sygn. akt II SA/Po 420/22 częściowo uwzględnił skargę Z. G. (dalej: skarżący) na uchwałę Rady Miejskiej w C. z [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów w obrębie miejscowości [...] i [...] (dalej plan miejscowy) i stwierdził nieważność planu miejscowego oraz jej załącznika graficznego w części obejmującej tereny oznaczone na rysunku planu symbolem: 2R, a stanowiące działki ewidencyjne [...] [...] i [...]obręb [...], gmina C. (pkt I wyroku), a w pozostałym zakresie skargę oddalił (pkt 2 wyroku).
Sąd I instancji wskazał, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt II OSK 1593/19 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 19 grudnia 2018 r. sygn. akt II SA/Po 844/18 oddalający ww. skargę. NSA uznał za zasadne zarzuty skargi kasacyjnej naruszenia art. 28 w zw. z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm., dalej upzp); art. 2, art. 31 ust. 2 i 3, art. 64 Konstytucji; art. 28 w zw. z art. 4 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 7 upzp.; art. 28 w zw. z art. 4 ust. 1 upzp w zw. z art. 2 oraz art. 64 Konstytucji RP, które dotyczą zasadniczo problematyki ingerencji władzy publicznej w prawo własności na poziomie ustanowionego w planie miejscowym zakazu zabudowy. Podkreślono, że Sąd I instancji w sposób niedostateczny dokonał oceny, czy wprowadzony zaskarżoną uchwałą zakaz zabudowy na działkach skarżącego wytrzymuje konstytucyjny test proporcjonalności. W ocenie NSA, uzasadnienie projektu zaskarżonej uchwały w odniesieniu do wprowadzonego zakazu zabudowy w tym na działkach skarżącego jest co najmniej wątpliwie. Podniesiono, że ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji winien rozważyć, czy uzasadnienie projektu planu pokazuje, w jaki sposób zrealizowano wymóg ważenia interesu publicznego i interesu prywatnego, a tym samym, czy działaniem legalnym było daleko idące ograniczenie prawa własności skarżącego w postaci zakazu zabudowy, który dotyczy lokalizacji przedsięwzięć mogących zawsze lub potencjalnie znacząco oddziałujących na środowisko.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
