Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2023 r., sygn. III OSK 2529/21
Ochrona środowiska
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Mirosław Wincenciak sędzia NSA Rafał Stasikowski Protokolant asystent sędziego Olga Libiszewska po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 października 2019 r. sygn. akt II SA/Sz 325/19 w sprawie ze skargi D.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 15 października 2018 r. nr SKO.4170.1075.2018 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 23 października 2019 r., sygn. akt II SA/Sz 325/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę D.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie (dalej: organ, SKO) z dnia 15 października 2018 r., nr SKO.4170.1075.2018 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia.
Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się D.K. (dalej: skarżący kasacyjnie) i w skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie prawa materialnego mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
1. art. 6a ust. 1 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko w zw. z art. 145 § 1 pkt 1a p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. wyrażające się w braku zastosowania przez Sąd I instancji wskazanej w petitum zarzutu kasacyjnego regulacji art. 6a ust. 1 wskazanej ustawy na etapie badania legalności oraz materialnoprawnej prawidłowości decyzji ostatecznej SKO z 15 października 2018 r., który to brak subsumpcji przedmiotowej regulacji materialnoprawnej skutkował uznaniem przez Sąd I instancji prawidłowości rozstrzygnięcia zawartego w decyzji SKO z 15 października 2018 r., iż nie zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy S. z 12 października 2009 r., a w konsekwencji wydaniem przez Sąd I instancji rozstrzygnięcia w materii oddalenia skargi skarżącego kasacyjnie, w sytuacji gdy zastosowanie przez Sąd I instancji przywołanej regulacji art. 6a ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko na kanwie przedmiotowej sprawy prowadzi do konkluzji, iż objęta zaskarżeniem decyzja SKO z 15 października 2018 r. nie uwzględniła zaistnienia przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy S. z 12 października 2009 r. ustalającej środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie zespołu 12 elektrowni wiatrowych typu VESTAS 90 na obszarze sołectw J. i J1. w Gminie D. w postaci wydania przedmiotowej decyzji Wójta Gminy S. przez niewłaściwy Organ w rozumieniu przywołanej regulacji w związku z faktem, iż przedsięwzięcie polegające na budowie zespołu 12 elektrowni wiatrowych typu VESTAS 90 na obszarze sołectw J. i J1. nie obejmowało terenów leżących na obszarze Gminy S., a także nie wywierało jakichkolwiek oddziaływań na obszarach leżących na terenie Gminy S., natomiast rzeczone przedsięwzięcie obejmowało w większości tereny znajdujące się na obszarze Gminy D., dodatkowo oddziałując na tereny leżące na obszarze Gminy M. (w świetle którego to faktu decyzja winna zostać wydana przez Wójta Gminy D.),
- Sąd I instancji wskutek braku subsumpcji regulacji art. 6a ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko uznał prawidłowość materialnoprawną rozstrzygnięcia zawartego w decyzji ostatecznej SKO z 15 października 2018 r., iż brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy S. z 12 października 2009 r., w sytuacji gdy w świetle rzeczonej regulacji materialnoprawnej decyzja z 12 października 2009 r. dotknięta była zasadniczą rażącą wadą powodującą jej nieważność w świetle regulacji art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. w postaci jej wydania przez niewłaściwy organ. W konsekwencji Sąd I instancji oddalił skargę skarżącego kasacyjnie w sytuacji gdy decyzja SKO z 15 października 2018 r. jako zawierająca błędną ocenę przesłanek do stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy S. z 12 października 2009 r., winna zostać uchylona na podstawie art. 145 § 1 pkt 1a p.p.s.a.;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
