Wyrok NSA z dnia 18 lipca 2023 r., sygn. III OSK 1214/22
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Masternak – Kubiak sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Protokolant asystent sędziego Adam Płusa po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lipca 2021 r. sygn. akt II SA/Wa 57/21 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 listopada 2020 r. nr 010000/620/24317/2020/CSW w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 15 lipca 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt II SA/Wa 57/21) oddalił skargę E. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 19 listopada 2020 r. w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z 19 listopada 2020 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odmówił przyznania E. S. renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku. Zdaniem organu z dokumentacji znajdującej się w aktach wynika, że skarżący na przestrzeni 57 lat życia udokumentował tylko 5 lat, 2 miesiące i 5 dni łącznych okresów składkowych i nieskładkowych, a w 10-leciu przypadającym przed dniem powstania niezdolności do pracy w trybie zwykłym, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym - udokumentowano jedynie 6 miesięcy i 22 dni tych okresów. Dodatkowo pierwsze udowodnione objęcie ubezpieczeniem społecznym skarżącego nastąpiło 18 grudnia 1990 r. – kiedy miał on 27 lat. W latach 1993-1994, 1997-1999, 2000-2009, 2009-2012, 2014-2019, 2019-2020 wystąpiły przerwy w wykonywaniu przez skarżącego zatrudnienia lub innej działalności popartej opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne oraz na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zdaniem Prezesa ZUS w sprawie nie wykazano szczególnych okoliczności uniemożliwiających przezwyciężenie przeszkód w wykonywaniu zatrudnienia. Wobec skarżącego w ww. przerwach nie orzeczono całkowitej niezdolności do pracy, więc nie było przeszkód w podjęciu zatrudnienia i objęciu go ubezpieczeniem, w celu zapewnienia w przyszłości uprawnień do świadczenia z ubezpieczeń społecznych. Nadto skarżącego uznano za osobę częściowo niezdolną do pracy - orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 20 lutego 2020 r. Skarżący nie spełnia więc warunku wymaganego do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku - całkowitej niezdolności do pracy, potwierdzonej orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS. Przy rozpatrywaniu uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku ocenie podlegała również sytuacja materialna, ale nie stanowiła ona jedynego kryterium do przyznania świadczenia w drodze wyjątku.
Skargę na powyższą decyzję złożył E. S., wnosząc o przyznanie renty inwalidzkiej z wyrównaniem od 7 listopada 2012 r. i podkreślając, że 6 listopada 2012 r. uległ wypadkowi, w wyniku którego doznał urazu rdzenia kręgowego i od tego czasu ma problemy z poruszaniem się, wykonywaniem codziennych czynności i nie nadaje się do pracy. Jego stan zdrowia nie pozwala na podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Skarżący podniósł, że z akt sprawy wynika, że pierwszą pracę podjął w 1982 r. w [...], później w [...], w której pracował także po wojsku i po ślubie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
