Wyrok NSA z dnia 25 maja 2023 r., sygn. III FSK 24/23
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Mirella Łent, , po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 września 2022 r., sygn. akt I SA/Ol 373/22 w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 13 maja 2022 r., nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2020 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 14 września 2022 r., sygn. akt I SA/Ol 373/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu (dalej: "WSA"), oddalił skargę Z.B. (dalej: "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie (dalej: "SKO") z 13 maja 2022 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2020 r. Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).
W skardze kasacyjnej wywiedzionej od tego wyroku, Skarżący zrzekając się przeprowadzenia rozprawy zaskarżył go w całości wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i orzeczenie co do istoty sprawy, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia a także o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a."), naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm.; dalej jako: "u.p.o.l.") w zw. z art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 333 ze zm.; dalej jako: "u.p.r."), poprzez błędną wykładnię ww. przepisów polegającą na przyjęciu, że pojęcie "gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza" należy rozumieć w ten sposób, że niezależne od faktycznego i rzeczywistego wykorzystywania części danej nieruchomości w celach rolniczych, sam fakt ogrodzenia i monitorowania terenu oraz rozstawienia paneli fotowoltaicznych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, świadczy o tym, iż cały ogrodzony teren jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, w sytuacji w której prawidłowa wykładnia ww. przepisów nakazywała przyjąć, że samo wyodrębnienie terenu czy objęcie go monitoringiem, jak również posadowienie na części tego terenu paneli fotowoltaicznych, nie przesądza o tym, że cały grunt został zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, a na tak ogrodzonym i monitorowanym terenie może być prowadzona zarówno działalność gospodarcza, jak również działalność rolnicza;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
