Wyrok NSA z dnia 3 marca 2020 r., sygn. II OSK 3790/19
Administracyjne postępowanie; Prawo miejscowe
3 marca 2020 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Michał Ruszyński Protokolant: asystent sędziego J. S. po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2020 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 2019 r. sygn. akt II SA/Wr 224/19 w sprawie ze skargi Gminy Z. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia 30 stycznia 2019 r. nr ... w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w obrębach geodezyjnych: J., Ż. W., P., gmina Z. dla zespołu parków wiatrowych Z.-P. 1) uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D., 2) zasądza od Wojewody D. na rzecz Gminy Z. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 czerwca 2019 r. sygn. akt II SA/Wr 224/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Gminy Z. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia 30 stycznia 2019 r. nr ... w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr ... Rady Gminy Z. z 28 grudnia 2018 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w obrębach geodezyjnych: J., Z., P., gmina Z. dla zespołu parków wiatrowych Z.-P.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd wskazał, że przedmiotem skargi było rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia 30 stycznia 2019 r., stwierdzające w całości nieważność uchwały Rady Gminy Z. z dnia 28 grudnia 2018 r. Wojewoda podnosi dwa (istotne - jego zdaniem) zarzuty odnośnie do kontrolowanej uchwały, przy czym zarzutem o "mniejszym kalibrze" w tym sensie, że jego trafność nie musi wpływać na ważność aktu prawa miejscowego jako całości, jest wskazanie, że w treści uchwały organ stanowiący gminy nie respektował zasad normatywnych dotyczących sytuowania cmentarzy w odległości od skupisk ludzkich w taki sposób, aby wykluczały możliwość negatywnego ich wpływu na otoczenie. W tym zakresie Sąd podzielił zarzuty Wojewody uznając, że zapisy uchwały nie czynią zadość unormowaniom zawartym zarówno w obowiązującej ustawie, jak i rozporządzeniu nomenklaturowym. Przyjęte rozwiązanie nie spełniła wymogu wynikającego z art. 15 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 1945), w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U. z 2011 r. Nr 118, poz. 687 ze zm.) oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze (Dz.U. Nr 52, poz. 315). Unormowania te wskazują, że w planie miejscowym określa się szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym przypadku ograniczenia w użytkowaniu terenów położonych w strefie sanitarnej cmentarza. Cmentarze winny znajdować się na terenach odpowiednich pod względem sanitarnym, a uregulowania zawarte w planie muszą uwzględniać konieczność 50 m bezwzględnego zakazu lokalizacji zabudowy, licząc od granicy terenu cmentarza i innych obiektów wskazanych w rozporządzeniu. Nadto, w zasięgu od 50 do 150 m od tej granicy należy w planie miejscowym wykluczyć możliwość lokalizacji takiej zabudowy, w sytuacji braku w tym terenie sieci wodociągowej, do której byłyby podłączone budynki korzystające z wody.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
