Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. I OSK 3533/18
Uznaniowość decyzji wydanej na podstawie art. 104 ust. 4 u.p.s. polega na tym, że organ po dokonaniu ustalenia, iż strona spełnia przesłanki normatywne, od zaistnienia których uzależniona jest możliwość zastosowania instytucji z art. 104 ust. 4 u.p.s., nie jest zobligowany do orzekania zgodnie z wnioskiem strony.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 277/18 w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranego świadczenia w formie zasiłku okresowego i zobowiązania do jego zwrotu oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 277/18, oddalił skargę R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranego świadczenia w formie zasiłku okresowego i zobowiązania do jego zwrotu.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Burmistrz Miasta Dębica decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] przyznał skarżącemu świadczenie z pomocy społecznej w formie zasiłku okresowego w wysokości 228 zł miesięcznie na okres od 1 marca 2015 r. do 30 kwietnia 2015 r.
Następnie Burmistrz Miasta Dębica decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...], ustalił, że wypłacone skarżącemu na podstawie powyższej decyzji świadczenie stanowi kwotę nienależnie wypłaconą, oraz ustalił termin zwrotu powyższego świadczenia do dnia 30 listopada 2017 r.
Organ I instancji dokonał weryfikacji przyznanego świadczenia i zgromadził dokumenty, z których wynikało, że do przyznania świadczenia doszło na skutek nieujawnienia przez skarżącego całego posiadanego majątku, w szczególności nieruchomości i ruchomości, których był właścicielem bądź współwłaścicielem. Już bowiem samo wyliczenie dochodu z udziału w wysokości ½ części we współwłasności nieruchomości położonych na terenie gminy Ż. o łącznej pow. 3,879625 ha przeliczeniowych powodowało, że skarżący nie był uprawniony do otrzymania świadczenia. Dochód z tego tytułu, z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku tj. lutego 2015 r. wyniósł bowiem 969,91 zł. W konsekwencji dochód rodziny obejmował oprócz zadeklarowanej w toku postępowania kwoty zasiłku stałego 456 zł, także wskazany dochód z gospodarstwa rolnego i wyniósł łącznie 1.425,91 zł, przekraczając kryterium dochodowe ustalone dla tego świadczenia w omawianym okresie i wynoszące 912 zł. W ocenie organu I instancji, należało zatem zakwalifikować wypłacone świadczenie jako nienależne, w rozumieniu art. 6 pkt 16 u.p.s. Ponadto organ I instancji wskazał, że zgromadzony materiał dowodowy nie dawał podstaw do zastosowania art. 104 ust. 4 u.p.s. i odstąpienia od żądania zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
