Wyrok NSA z dnia 13 marca 2019 r., sygn. II OSK 1108/17
Przy wyznaczaniu granic obszaru analizowanego ponad minimalne rozmiary - wskazane w § 3 ust. 2 rozporządzania ws. sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - organ orzekający winien wykazać, że wielkość tego obszaru służy ustawowemu wymogowi zachowania ładu przestrzennego w ramach dającej się wyodrębnić zwartej jednostki terenowej urbanistyczno-architektonicznej na danym obszarze, nie zaś jedynie poszukiwaniu takich funkcji, cech i parametrów zabudowy, aby uzasadnić formalną dopuszczalność lokalizacji zabudowy o cechach i parametrach wnioskowanych przez inwestora.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka Protokolant sekretarz sądowy Olga Jasionek po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 września 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 458/16 w sprawie ze skargi A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 września 2016 r., sygn. II SA/Kr 458/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. Sp. z o. o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy.
Skargę kasacyjną od ww. wyroku, zaskarżając go w całości, wniosła A. Sp. z o. o z siedzibą w K. zarzucając Sądowi I instancji naruszenie przepisów prawa materialnego:
1) art 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 199 ze zm.) poprzez bezzasadne uznanie, iż zamierzenie inwestycyjne Spółki nie jest zgodne z zasadą tzw. "dobrego sąsiedztwa", mimo tego, że przedłożone dowody wskazywały na możliwość ustalenia warunków nowej zabudowy, zgodnej z warunkami istniejącymi na działkach sąsiednich;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
