Wyrok NSA z dnia 6 marca 2019 r., sygn. II OSK 1023/17
Planowanie przestrzenne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska /spr./ Sędziowie sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 grudnia 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 580/16 w sprawie ze skargi P.K. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Ł. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od P. K. na rzecz Miasta Ł. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2016 r., II SA/Łd 580/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P. K. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] marca 2016 roku nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Ł..
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
P. K. wniósł skargę do sądu administracyjnego na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Ł. położonej w rejonie ulicy Ł., do terenu kolejowego i granicy Lasu Ł. Skarżący zakwestionował dokonaną przez organ zmianę przebiegu drogi 4 KDD 1/2 tj. odstąpienie od przedłużania tej drogi i połączenie jej z ulicą Ż. oraz przesunięcie granicy strefy 4 MNR, tak, aby swoim obszarem obejmowała powierzchnię całej działki powstałej od zachodniej strony drogi 4 KDD 1/2 do ul. Ł.. Skarżący zarzucił organom naruszenie art. 32, art. 64 ust. 3 w zw. art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 140 k.c., art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz.U. z 2015 r., poz. 199), dalej jako u.p.z.p., art. 1 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 9 u.p.z.p., art. 17 pkt 12 i 13 u.p.z.p., art. 3 ust. 1 u.p.z.p. w związku z art. 140 K.c., § 12 pkt 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1587). Skarżący wyjaśnił, że jako współwłaściciel działki położonej w Ł., przy ul. Ł. ma interes prawny w żądaniu usunięcia naruszenia prawa, dokonanego ww. uchwałą, gdyż w sposób przekraczający zakres władztwa planistycznego gminy godzi ona w przysługujące mu prawo własności. W ocenie skarżącego, w analizowanej sprawie będąca jego własnością nieruchomość, na skutek ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego zmienia swoje przeznaczenie i zostaje przekształcona częściowo w drogę publiczną, bez konkretnego powodu i bez uzasadnienia. O ile, w pierwotnej koncepcji planu (podczas I i II wyłożenia) uzasadnienie znajdowało przedzielenie działki drogą poprzeczną 3 KDD 1/2 i doprowadzenie do niej drogi 4 KDD 1/2 i na to skarżący się zgadzał, to dalsze ograniczenie, polegające na przeprowadzeniu drogi 4 KDD 1/2 w kształcie zaproponowanym w III wyłożeniu aż do ulicy Ż., jest dla skarżącego nie do zaakceptowania. Zdaniem skarżącego, gmina, uchwalając projekt planu, całkowicie błędnie założyła, iż istnieje interes publiczny, przemawiający za przedłużeniem ulicy 4 KDD 1/2 tak, aby połączyć ją z ulicą Ż.. Dla uzasadnienia tej koncepcji wskazano, iż konieczne jest zapewnienie mieszkańcom ulicy Ż. połączenia drogowego z ulicą Ł.. Jednakże skarżący podkreślił, że ulica Ż. jest drogą przebiegająca przez las, a gospodarstw, dla których zaplanowano przedłużenie ulicy 4 KDD 1/2 jest na ulicy Ż. około trzech. Dalsza zabudowa tego terenu jest niemożliwa właśnie z uwagi na ograniczenia wynikające z faktu, iż jest to teren Lasu Ł.. Na planowanym terenie, właśnie z uwagi na ochronę ekosystemu Lasu Ł. dla działek zlokalizowanych przy ul. Ł. wprowadzono ograniczenia w zabudowie terenów bezpośrednio przylegających do lasu - tzw. strefy leśne. Według skarżącego, skoro w sąsiedztwie lasu są ograniczenia w zabudowie to tym bardziej ograniczenia te dotyczą samego lasu i gospodarstw w nim zlokalizowanych. Nie sposób zatem mówić o dalszym planowanym rozwoju ulicy Ż. pod budownictwo mieszkaniowe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
