Wyrok NSA z dnia 27 września 2019 r., sygn. II GSK 74/19
Działalność gospodarcza
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Urszula Wilk Protokolant asystent sędziego Elżbieta Jabłońska-Gorzelak po rozpoznaniu w dniu 27 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Energii od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 2496/17 w sprawie ze skargi [A.] S.A. w W. na decyzję Ministra Energii z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie opłaty zapasowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Energii na rzecz [A.] S.A. w W. 10 800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 30 maja 2018 r. o sygn. akt VI SA/Wa 2496/17, po rozpoznaniu skargi [A.] S.A. w W. na decyzję Ministra Energii z [...] października 2017 r. w przedmiocie określenia wysokości opłaty zapasowej, uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł o zwrocie kosztów postępowania na rzecz Spółki.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następujących okolicznościach sprawy:
Zaskarżoną decyzją Minister Energii (organ drugiej instancji) utrzymał w mocy decyzję z [...] kwietnia 2017 r., którą Prezes Agencji Rezerw Materiałowych (dalej: Prezes Agencji, organ pierwszej instancji) określił wysokość opłaty zapasowej dla [A.] S.A. w W. (dalej Spółka, skarżąca) za okres od stycznia do września
2016 r. Z uzasadnienia decyzji wynika, że w toku przeprowadzonej kontroli ustalono w jakich ilościach - w kontrolowanym okresie - Spółka dokonywała przywozu na terytorium RP gazu płynnego (LPG), następnie w jakich ilościach Spółka dokonywała jego wywozu oraz w jakiej wysokości powinna uiścić należną z tego tytułu opłatę zapasową. Organ podkreślił, że Spółka nie kwestionowała ustalonych wartości liczbowych, jednak należnej opłaty zapasowej nie uiściła, nie zgadzając się ze stanowiskiem organów, że brak jest podstaw prawnych do skorzystania przez Spółkę z prawa do pomniejszenia podstawy obliczenia opłaty zapasowej zgodnie z art. 5 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 1899, z późn. zm., dalej cyt. jako: ustawa o zapasach). Minister Energii wskazał, że w przypadku dostaw realizowanych na zlecenie kontrahentów do wskazanych przez nich lokalizacji na terenie państw członkowskich UE w procedurze dostawy wewnątrzwspólnotowej Spółka działa nie na swoją rzecz, lecz na zlecenie i rzecz swojego kontrahenta. Oznacza to, że wywozu w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o zapasach dokonuje kontrahent Spółki, a nie sama Spółka, zatem potencjalne prawo do skorzystania - przy spełnieniu innych warunków z ustawy - z art. 5 ust. 6 pkt 1 ustawy o zapasach tj. pomniejszenia podstawy do obliczenia opłaty zapasowej posiada w takim przypadku wyłącznie kontrahent Spółki. Skoro w chwili wywozu spornej części gazu płynnego (LPG) w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej Spółka nie była jego właścicielem, bowiem sprzedała paliwo swoim krajowym kontrahentom, to nie Spółka, lecz jej krajowi kontrahenci, jako właściciele, ostatecznie decydowali o miejscu dostawy przemieszczanego LPG. A zatem to działalność krajowych kontrahentów Spółki ogranicza wielkość zobowiązania państwa w zakresie zapasów interwencyjnych i to kontrahenci Spółki mogliby dokonać odliczenia, o którym mowa w art. 5 ust. 6 pkt 1 ustawy o zapasach.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
