Wyrok NSA z dnia 25 września 2019 r., sygn. II FSK 3361/17
Subrogacja nie odnosi się do wstąpienia osoby trzeciej w prawa zaspokojonego wierzyciela na podstawie umowy. Już samo jej określenie jako "ustawowe wstąpienie osoby trzeciej w prawa zaspokojonego wierzyciela" powoduje, że subrogacja ustawowa (cessio legis), wskazuje na skutek następujący z mocy prawa, a nie wskutek porozumienia, czy umowy. W zgodzie z art. 356 § 2 k.c. wierzyciel nie może odmówić przyjęcia od osoby trzeciej, z którą nie łączy go żaden węzeł obligacyjny, zapłaty wymagalnego świadczenia pieniężnego. Skutkiem takiej zapłaty jest wykonanie obowiązku wobec wierzyciela i ewentualne nabycie wierzytelności przez osobę trzecią na mocy art. 518 § 1 k.c.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 25 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1383/16 w sprawie ze skargi C. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od C. A. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 1000 (jeden tysiąc) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 6 lipca 2017 r., I SA/Po 1383/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie ze skargi C. A. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 lipca 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. Jako podstawę prawną orzeczenia sąd pierwszej instancji powołał art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: "p.p.s.a."). W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że według organów podatkowych otrzymana w 2010 r. przez podatnika kwota 30.712,30 zł stanowiła przychód z praw majątkowych, gdyż umową z 16 listopada 2010 r. podatnik dokonał odpłatnego zbycia wierzytelności (praw majątkowych). Prawa będące przedmiotem tej umowy miały charakter praw majątkowych. Podkreślono, że same strony umowy przelewu wierzytelności taki majątkowy charakter dostrzegały, skoro ustaliły ich konkretną wartość. Konsekwencją zaliczenia otrzymanej kwoty do przychodów z praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f."), było opodatkowanie otrzymanej przez podatnika należności na zasadach ogólnych. Decydujące znaczenie w sprawie miała chwila otrzymania przez podatnika środków pieniężnych, tj. 2010 rok, zatem kwota 30.712,30 zł stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w tym roku, w którym winien on być wykazany w zeznaniu podatkowym w pozycji "prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
