Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2018 r., sygn. II OSK 1863/16
Budowlane prawo
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędziowie: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. Z. i B. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 29 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Rz 1214/15 w sprawie ze skargi J. Z. i B. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 1214/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę J. Z. i B. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015r., nr [...], w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, iż Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r., Nr [...] zatwierdził projekt budowalny i udzielił A. i M. Początek pozwolenia na budowę inwestycji pn.: "budowa/dobudowa do istniejącego budynku mieszkalnego/ budynku gospodarczego z wewnętrzną instalacją elektryczną, przebudowa dachu na budynku istniejącym, przełożenie kabla zasilającego niskiego napięcia na działce nr [...] obr. [...] przy ul. [...] R. w R. z podjazdem. Odwołanie od decyzji złożyli B. Z. i J. Z. - właściciele sąsiedniej nieruchomości nr [...]. Wojewoda wspomnianą na wstępie decyzją utrzymał zaskarżoną decyzje w mocy. Dokonując oceny zebranego i uzupełnionego materiału dowodowego stwierdził, że załączony do wniosku projekt budowlany odpowiada przepisom prawa, jest kompletny i został opracowany przez osoby posiadające wymagane uprawnienia budowlane i legitymujące się aktualnym na dzień sporządzenia projektu zaświadczeniem, o którym mowa w art.12 ust.7 Prawa budowlanego. Inwestycja została zaprojektowana zgodnie z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy. Linia zabudowy ustalona w decyzji została zachowana. Maksymalny wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni określonej wnioskiem został wyznaczony w decyzji jako 0.30 w projekcie - 0,27%. Zachowano gabaryty projektowanej zabudowy tj. szerokość elewacji frontowej budynku gospodarczego /południowo-zachodniej/ - 13.00m ± 20% w projekcie -14.88m, wysokość budynku mieszkalnego w kalenicy po przebudowie dachu -do 9.00m mierząc od średniego poziomu terenu przed głównym wejściem do budynku, w projekcie - 7.00m. Dach zaprojektowano jako dwuspadowy, przyjęte w projekcie budowlanym nachylenie połaci dachowych dachu wynoszące 34° jest zgodne z wyznaczonym w decyzji nachyleniem połaci dachowych - do 45°. Pokrycie dachu zaprojektowano jako blachodachówkę - tak jak w decyzji o warunkach zabudowy. Inwestycja nie stwarza ograniczeń, ani uciążliwości tak dla zabudowy istniejącej, jak i perspektywicznych zamierzeń inwestycyjnych na działkach sąsiednich. Nie jest zaliczona do mogących znacząco oddziaływać na środowisko, w myśl rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Usytuowanie projektowanego obiektu spełnia przepisy techniczno- budowlane. Budynek gospodarczy zlokalizowany został ścianą bez otworów okiennych i drzwiowych w odległości 6.37m od granicy z działką nr [...] od strony północno-zachodniej, 3.32m od granicy z działką nr [...] od strony południowo-zachodniej oraz 3.00m od granicy z działkami nr [...] i [...] od strony południowo-wschodniej, zgodnie z §12 ust.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. Analiza projektu budowlanego, nie potwierdziła, by lokalizacja projektowanego budynku mieszkalnego wprowadzała ograniczenia wynikające z §13 w/w rozporządzenia dotyczącego zapewnienia naturalnego oświetlenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku zlokalizowanym na działce nr [...] i [...]. Oceny dokonano również pod kątem możliwości zaprojektowania na działkach nr: [...] rozbudowy bądź budowy budynku z otworem okiennym w odległości 4.0m od granicy z działką nr [...] z zachowaniem wymogów zawartych w §13, 57 i 60 cyt. wyżej rozporządzenia, dotyczących zapewnienia naturalnego oświetlenia i nasłonecznienia. Dokonane przez organ ustalenia w tym zakresie wykazały, że wysokość przesłaniania w każdym przypadku jest większa od odległości obiektu projektowanego do obiektu istniejącego, od strony działki nr [...]. Stwierdził również, że zostały zachowane warunki określone w § 271 ust.1 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002r. dotyczące usytuowania obiektów ze względu na bezpieczeństwo pożarowe. Odnosząc się do zarzutu niezgodności "wskaźnika intensywności" wyjaśnił, że o lokalizacji przedmiotowej inwestycji przesądziła decyzja Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2013r, znak: [...] ustalająca warunki zabudowy na w/w zamierzenie inwestycyjne. W w/w decyzji w pkt 1 ustalono rodzaj zabudowy, jako zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, zaś w pkt 2a tiret drugi wskazano, że maksymalny wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni określonej wnioskiem wynosi 0.30. Za nieuzasadnione uznał również zarzuty dotyczące ewentualnego zalewania wodami opadowymi i roztopowymi działki nr [...]. W części opisowej projektu zagospodarowania terenu w pkt 4.3. wskazano m.in, że "nie projektuje się zmiany ukształtowania terenu", a na rys. nr Z-02 projektu budowlanego, że nawierzchnia z kostki betonowej na działce inwestora zostanie wykonana ze spadkiem w kierunku własnej działki, a następnie odprowadzona na teren nieutwardzony. Za sprzeczne z wnioskiem uznał również obawy, że projektowany budynek może być wykorzystywany do prowadzonej przez inwestora działalności gospodarczej. Wbrew zarzutom budynek spełnia wymagania dotyczące bezpieczeństwa konstrukcji bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa użytkowania, warunków higienicznych zdrowotnych i ochrony zdrowia oraz ochrony przed hałasem i drganiami, określonych w rozporządzeniu z dnia 12 kwietnia 2002r., w związku z tym za nieuzasadnione uznał zarzuty w tym zakresie. Podsumowując stwierdził, że zaskarżona decyzja została wydana po zgromadzeniu i rozpatrzeniu obszernego materiału dowodowego, zaś w jej uzasadnieniu w sposób wyczerpujący organ odniósł się do uwag podnoszonych przez uczestników postępowania, w związku z czym zarzuty naruszenia art.7, art.77 §1, art. 80 i art. 107§3 K.p.a. okazały się bezskuteczne. Skargę do Sądu wnieśli B. i J. Z. reprezentowani przez pełnomocnika. W skardze zarzucono naruszenie art.: 138 § 2, 7, 8, 11, 77 § 1 i 107 § 3 K.p.a. domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenia kosztów postępowania. W skardze powtórzono argumenty zawarte w odwołaniu. Ponadto zarzucono naruszenie art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez wskazanie maksymalnych wartości parametrów, które co do zasady dopuszcza się wówczas jeśli określi się jednocześnie wartości minimalne. Ponadto wskazano, że teren objęty inwestycją jest terenem mieszkaniowym, a nie terenem zabudowy zagrodowej, co ma zasadnicze znaczenie dla oceny przesłanki tzw. " dobrego sąsiedztwa". Zarzucono również, że decyzja o warunkach zabudowy została wydana i podpisana przez M. D. ( zastępca Dyrektora Wydziału Architektury Miasta [...] ), jako osobę pełniącą funkcję w Urzędzie Miasta. Jednocześnie M. D. jest pracownikiem Urzędu Miasta i architektem wpisanym na listę architektów. Zwrócono uwagę, że obecnie posiada status "zawieszona". Autorstwo urbanisty lub architekta, jak podkreślono, powinno być udokumentowane w aktach sprawy. Niezachowanie tego obowiązku stanowi rażące naruszenia art. 60 ust 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji. W odpowiedzi na skargę Wojewoda, w całości podtrzymując argumentację zawartą w zakwestionowanej decyzji, wniósł o jej oddalenie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie rozpoznając wniesioną skargę wskazał, że jest ona niezasadna, wobec czego podlega oddaleniu. Przypomniał, że przedmiotem kontroli jest decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę. Pozwolenie na budowę jest formą ograniczenia wolności budowlanej w fazie przygotowania inwestycji budowlanej. Spełnia trojaką funkcję: regulacyjną określa prawa i obowiązki jednostki w określonej sytuacji faktycznej, nadzorczą - daje możliwość sprawowania nadzoru administracyjnego nad działaniem podmiotów prawa ( przez wymuszenie poddania się procedurze uzyskania aktu zezwalającego) oraz sterowania - steruje zachwianiami jednostek w kierunku pożądanym z punktu widzenia interesu publicznego. Jest zatem pewnego rodzaju kompromisem pomiędzy ryzykiem spowodowania trudno odwracalnych szkód w dobrach podlegających ochronie prawnej, a uzyskaniem przez podmiot występujący o nie, pewności nabytych w drodze tego pozwolenia praw i obowiązków. Wyjaśnił również, że decyzja o pozwoleniu na budowę jest decyzją związaną. Organ administracji architektoniczno - budowlanej, rozpoznając wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę nie jest uprawniony do badania legalności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie może również wydać decyzji o pozwoleniu na budowę z pominięciem ustaleń decyzji o warunkach zabudowy czy też w sposób sprzeczny z nimi. Sąd I instancji wskazał, że zgodnie z art. 4 Prawa budowlanego, każdy ma prawo do zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. W sprawie inwestorzy złożyli oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków, jako działka [...] . Powyższe zostało potwierdzone wypisem z ewidencji gruntów, którego podstawą prawną był wpis w Księdze Wieczystej nr [...], co w sprawie nie było kwestionowane. Przedłożyli również decyzję o warunkach zabudowy z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...], która to decyzja stała się ostateczna w dniu 1 października 2013 r. Projekt budowlany został sporządzony przez uprawnione do tego podmioty i odpowiada wymogom formalnym przewidzianym w rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. Zawiera stosowne do potrzeb oświadczenia właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, informację Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji o braku w przedmiotowym rejonie miejskiej sieci kanalizacji deszczowej, opinię Miejskiego Zarządu Dróg w [...] o możliwości dostępu do drogi publicznej oraz opinię uzgodnienia dokumentacji projektowej. Jest również zgodny z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy. W świetle powyższego organ obowiązany był wydać decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. Odnosząc się do zarzutów dotyczących decyzji o warunkach zabudowy sąd wojewódzki powtórzył, że w postępowaniu o pozwolenie na budowę organ nie jest uprawniony do kontroli decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wznowienie postępowania, czy też wszczęcie postepowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy nie stanowi w świetle art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. podstawy do zwieszenia postępowania o wydanie pozwolenia na budowę. Podstawę taką mogłaby stanowić dopiero zmiana, uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o warunkach zabudowy, gdyż do czasu ostatecznego wyeliminowania z obrotu prawnego takiej decyzji przysługuje domniemanie legalności. Sąd I instancji z urzędu stwierdził, że toczyło się postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji o warunkach zabudowy i wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 1176/15 sąd oddalił skargę. Wobec powyższego wszelkie zarzuty dotyczące decyzji o warunkach zabudowy, podnoszone na etapie postępowania o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, są bezskuteczne. Nieuzasadnione są również zarzuty dotyczące naruszenia parametrów nowej zabudowy. Na podstawie art. 35 Prawa budowlanego projekt budowlany podlega kontroli między innymi pod względem zgodności z decyzją o warunkach zabudowy. Analiza dokumentów wskazuje, że projekt odpowiada treści tej decyzji. Inwestycja nie stwarza uciążliwości związanej z ograniczeniem dostępu do światła naturalnego. Przy projektowaniu budynku zachowano określone w § 12 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury wymagania dotyczące usytuowania budynków, a oceny uciążliwości dotyczących dostępu do naturalnego oświetlenia organ dokonał nie tylko na podstawie istniejącego stanu, ale również pod kątem możliwości zaprojektowania na działkach nr [...], [...], [...] i [...] rozbudowy bądź budowy budynku z otworem okiennym w odległości 4,0 m od granicy z działka [...] z zachowaniem wymogów określonych w § 13, 57 i 60 rozporządzenia. W odniesieniu do postawionych zarzutów dotyczących przyjętych w projekcie rozwiązań technicznych stwierdził, że projekt architektoniczno - budowlany nie podlega kontroli pod względem zgodności z przepisami techniczno - budowlanymi. Jego kontrola ogranicza się wyłącznie do kontroli zgodności z wymaganiami ochrony środowiska (art. 35 ust. 1 pkt 1). Prawo budowlane wprowadziło zasadę, zgodnie z którą odpowiedzialność za merytoryczną zawartość projektu architektoniczno-budowlanego ponoszą wyłącznie projektant oraz - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu - sprawdzający projekt, którzy mają obowiązek dołączyć do projektu budowlanego oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej (art. 20 ust. 4 Prawa budowlanego). Organ właściwy w sprawie pozwolenia na budowę nie posiada zatem kompetencji do weryfikacji przyjętych w projekcie rozwiązań technicznych służących odprowadzaniu wód opadowych. Rozwiązanie to projektant powinien przyjąć w formie i rodzaju odpowiednim do charakteru obiektu i wiedzy technicznej. Jeżeli rozwiązanie to okaże się nieskuteczne i powodujące szkodę na działkach sąsiednich, zaistnieją podstawy do interwencji, brak jest jednak podstaw do negowania i weryfikowania przyjętych rozwiązań w tym zakresie na etapie postępowania w sprawie pozwolenia na budowę. Czyni to bezzasadnymi zarzuty dotyczące przyjętych w projekcie rozwiązań technicznych, w tym dotyczących odpływu wód opadowych, bezpieczeństwa konstrukcji, bezpieczeństwa pożarowego, użytkowania, warunków higienicznych, zdrowotnych i ochrony środowisko, ochrony przed hałasem i drganiami, oszczędności energii i odpowiedniej izolacyjności cieplnej. W ocenie sądu I instancji przeprowadzone przez organ postępowanie dowodowe w pełni uzasadnia podjętą decyzję.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
