Wyrok NSA z dnia 9 maja 2017 r., sygn. I OSK 1614/15
Przyjmuje się, że orzeczenie sądu pierwszej instancji uchyla się spod niej w przypadku braku wymaganych prawem części (np. nieprzedstawienia stanu sprawy, czy też niewskazania lub niewyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia), a także wówczas, gdy będą one co prawda obecne, niemniej jednak obejmować będą treści podane w sposób niejasny, czy też nielogiczny, uniemożliwiający jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego i prawnego, stanowiącego podstawę kontrolowanego wyroku sądu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 3275/14 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. oddala wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3275/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. B. (dalej zamiennie skarżący albo skarżący kasacyjnie) na opisaną w sentencji decyzję Ministra Skarbu Państwa.
W jego uzasadnieniu Sąd podał, że w dniu 24 czerwca 2014 r. skarżący wystąpił o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Ministra Skarbu Państwa z [...] lutego 2013 r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] listopada 2010 r. odmawiającą potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez jego poprzednika prawnego nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (w miejscowości M. woj. w.). Powołał się na ustawę z dnia 12 grudnia 2013 r. o zmianie ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP (Dz. U. z 2014 r., poz. 195). Postanowieniem z dnia [...] lipca 2014 r. wznowiono postępowanie, wskazując na treść art. 2 ust. 1 wspomnianej noweli. Następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. Minister Skarbu Państwa, na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a. w związku z art. 2 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r., uprawniającym osoby, którym odmówiono potwierdzenia prawa do rekompensaty z powodu niespełnienia wymogu zamieszkiwania w dniu 1 września 1939 r. na byłym terytorium RP, do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, odmówił uchylenia decyzji dotychczasowej. W jej uzasadnieniu podał, iż decyzja ta powoływała się nie tylko na przesłankę zamieszkania poza granicami RP, ale także na nieudowodnienie, że K. B. posiadał w dniu 1 września 1939 r. obywatelstwo polskie, niewykazanie okoliczności i chwili jego repatriacji oraz prawa własności nieruchomości pozostawionych na obszarze byłego Państwa Polskiego. Zatem nie była uzasadniona wyłącznie uregulowaną w cytowanym przepisie noweli, a przedtem w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 2012 r., sygn. akt SK 11/12 (OTK-A 2012/9/107), kwestią miejsca zamieszkania. Dlatego organ uznał brak podstaw do uchylenia decyzji z dnia [...] lutego 2011 r. Minister Skarbu Państwa nie uwzględnił wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym ten eksponował złożenie w dotychczasowym postępowaniu wymaganych dowodów, poza decyzją potwierdzającą obywatelstwo ojca, którą dołączył do owego wniosku, bo zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2014 r. W jej uzasadnieniu przedstawił stan faktyczny sprawy i rozważania zbieżne z zawartymi w pierwszej decyzji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
