Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2012 r., sygn. I OSK 2368/11
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Lech Sędziowie sędzia NSA Leszek Leszczyński (spr.) sędzia del. WSA Maria Werpachowska Protokolant asystent sędziego Małgorzata Penda po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1962/10 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 września 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 1962/10 oddalił skargę M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oraz przyznał ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz pełnomocnika kwotę 295,20 zł, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wyrok powyższy zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
W uzasadnieniu organ wskazał, iż Prezydent m.st. Warszawy po rozpatrzeniu wniosku M. S., decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...], przyznał wnioskodawcy dodatek mieszkaniowy w wysokości 156,33 zł miesięcznie za okres od dnia 1 lipca 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji wnioskodawca wskazał, iż jego sytuacja nie uległa zmianie, a pomimo tego otrzymał dodatek w niższej wysokości niż poprzednio.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, decyzją z dnia [...] września 2010 r., nr [...], po dokonaniu analizy sposobu i kwot przyjętych przez organ I instancji do wyliczenia dodatku mieszkaniowego utrzymało w mocy powyższą decyzję. Organ wskazał, iż przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734) nie pozostawiają możliwości działania w granicach uznania administracyjnego. Podał, iż z dokonanych na podstawie akt, w szczególności informacji z ZUS o wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy, do której prawo zostało wnioskodawcy przyznane, wynika, że dochód został obliczony prawidłowo. W ocenie organu, przyznaną rentę z tytułu niezdolności do pracy uznać należy za dochód wnioskodawcy w rozumieniu art. 3 ust. 3 cytowanej ustawy. Organ wskazał, że okoliczność odmowy pobierania renty pozostaje w jego ocenie bez wpływu na powyższe. Dodatek mieszkaniowy jest świadczeniem przyznawanym osobom mieszkającym w lokalach, do których mają tytuł prawny i spełniają warunki określone w przepisach, z kolei zasady ustalania wydatków za zajmowany lokal, stanowiących podstawę do obliczania dodatku mieszkaniowego określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 156, poz. 1817) określa rodzaje wydatków stanowiących podstawę dla obliczania dodatku mieszkaniowego. Powołał się następnie na regulację art. 3 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych co do podstaw określenia uprawnienia do dodatku oraz na art. 6 ust. 1 ustawy co do podstaw ustalenia wysokości dodatku mieszkaniowego oraz art. 6 ust. 3 i ust. 4 ustawy co do zakresu wydatków poniesionych. Organ wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie suma miesięcznych wydatków za ostatni miesiąc wynosi 311,45 zł i ta kwota stanowi podstawę dalszych obliczeń. Wskazał, że jeżeli średni miesięczny dochód na osobę jest mniejszy niż 150% najniższej emerytury, tj. 1059,44 zł wtedy dla jednoosobowego gospodarstwa wydatki stanowią 15% dochodu gospodarstwa, tj. 155,12 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
