Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2010 r., sygn. I FSK 1989/08
Celem regulacji z § 50 ust. 6 rozporządzenia VAT z 1999 r. i § 48 ust. 6 rozporządzenia VAT z 2002 r. było to, aby z punktu widzenia nabywcy pozbawić ekonomicznego sensu wszelkie działania polegające na fałszowaniu faktur VAT lub wchodzeniu w porozumienie ze zbywcą, który miałby niszczyć kopie faktur i nie płacić wynikających z nich zobowiązań.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Juliusz Antosik, Sędzia NSA Ryszard Pęk (spr.), Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lipca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 54/08 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2002 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od M.S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 14.028 zł (czternaście tysięcy dwadzieścia osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 lipca 2008 r. (III Sa/Wa 54/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 listopada 2007 r. (nr ...) utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 6 sierpnia 2007 r. (nr ...) określającą M. S. (dalej: skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2002 r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Decyzją z dnia 6 sierpnia 2007 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W.określił skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2002 r. W toku kontroli ustalił, że kopie faktur będące w posiadaniu ich wystawcy - A. B. były inne niż oryginały. Rozbieżności dotyczyły takich elementów jak wysokość udzielonego rabatu, ceny jednostkowe netto towaru, układ graficzny faktur, kody nabywcy, układ danych adresowych sprzedawcy, sposób potwierdzenia odbioru faktur. Ustalił także, że kwoty netto zakupu i podatek naliczony wynikające z oryginałów faktur były wyższe od wynikających z ich kopii zaksięgowanych w prowadzonym przez wystawcę rejestrze sprzedaży. W oparciu o te ustalenia, powołując się na § 50 ust. 4 pkt 2 i ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym; Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zm. - dalej: rozporządzenie VAT z 1999 r.) oraz na § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym; Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm. - dalej: rozporządzenie VAT z 2002 r.), Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej przyjął, że skarżący nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez A.B., gdyż oryginały faktur nie zostały potwierdzone kopiami u sprzedawcy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
