Wyrok NSA z dnia 2 września 2008 r., sygn. II OSK 772/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. NSA Jerzy Krupiński Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 2 września 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. akt IV SA/Gl 1111/07 w sprawie ze skargi Gminy M. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie udzielenia pełnomocnictwa do działania w imieniu gminy 1) uchyla zaskarżony wyrok i rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia [...] nr. [...], 2) zasądza od Wojewody Ś. na rzecz Gminy M. kwotę: 180 (słownie sto osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Rozstrzygnięciem nadzorczym [...] z dnia [...]r., Wojewoda Ś., na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst. jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) stwierdził nieważność uchwały Nr [...]Rady Miasta M. z dnia [...]r. w sprawie wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia [...]r. stwierdzające nieważność uchwały Nr [...] Rady Miasta M. z dnia [...] r. w sprawie wyrażenia zgody na udzielenie Miejskiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji w M. bonifikaty od opłat rocznych z tytułu trwałego zarządu - w części określonej w § [...] uchwały jako niezgodnej z art. 31 ustawy o samorządzie gminnym. W uzasadnieniu organ nadzoru wskazał, że w dniu [...]r. Rada Miasta M. podjęła uchwałę Nr [...], w której postanowiła o wniesieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. stwierdzające nieważność uchwały Nr [...]Rady Miasta M.. Zgodnie z treścią § [...] ust. [...] uchwały, Rada Miasta M. upoważniała K. G. i I. Ż. z Kancelarii Radców Prawnych [...] s.c. z siedzibą w M. przy ul. [...]do reprezentowania Rady Miasta M. w postępowaniu sądowoadministracyjnym wszczętym skargą, wykonywania wszelkich czynności procesowych, w szczególności do przygotowania i złożenia skargi. Organ nadzoru wskazał, że rozwiązanie przyjęte przez Radę Miasta jest sprzeczne z obowiązującymi przepisami. Zgodnie bowiem z art. 98 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, do złożenia skargi uprawniona jest gmina lub związek międzygminny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Podstawą do wniesienia skargi jest uchwała lub zarządzenie organu, który podjął uchwałę lub zarządzenie, albo którego dotyczy rozstrzygnięcie nadzorcze. Do postępowania w tych sprawach stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu administracyjnego decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Stronami postępowania sądowoadministracyjnego, wszczętego wskutek wniesienia skargi w trybie art. 98 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym to wójt, jako organ wykonawczy, reprezentuje gminę na zewnątrz. Ze względu na odrębne uregulowanie zasad składania oświadczeń woli w imieniu gminy w zakresie zarządu mieniem na mocy art. 46 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, należy przyjąć, że art. 31 odnosi się w pierwszej kolejności do stosunków publicznoprawnych gminy. Jako organ reprezentujący gminę w stosunkach publicznoprawnych, organ wykonawczy obowiązany jest do przedstawiania aktów organów gminy, a także przyjmowania oświadczeń woli i pism we wszystkich tych przypadkach, w których ustawa nakłada na gminę obowiązek przedstawiania właściwym organom aktów gminy lub przyjmowania oświadczeń woli i pism w stosunkach zewnętrznych. Wobec tego - to właśnie organ wykonawczy, w tym przypadku Prezydent Miasta M., jest zobowiązany do podpisywania pism procesowych w sprawach toczących się przed sądami administracyjnymi, przy czym czynności te mogą zostać wykonane także przez ustanowionego przez ten właśnie organ pełnomocnika procesowego. Rada Miasta nie była więc uprawniona do ustanowienia pełnomocnika procesowego i do upoważnienia go do wniesienia skargi do sądu administracyjnego oraz reprezentowania skarżącego przed sądem administracyjnym, gdyż organ stanowiący nie ma uprawnień do reprezentowania gminy. Zgodnie bowiem z treścią art. 31 ustawy o samorządzie gminnym, kompetencje te przysługują organowi wykonawczemu.