Wyrok NSA z dnia 10 maja 2007 r., sygn. II OSK 722/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia NSA Tadeusz Geremek (spr.) Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 lutego 2006 r. sygn. akt III SA/Lu 376/05 w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 9 lutego 2006r. sygn. III SA/Lu 376/05 oddalił skargę M. P. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] czerwca 2005r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania skarżącej z pobytu stałego przy ul. P. w H.
Sąd uzasadnia, że choć organy niezupełnie prawidłowo argumentują podjętą decyzję, to jednak decyzja jest zgodna z prawem. Wskazać należy, że nie każda czasowa nieobecność w lokalu jest równoznaczna z jego opuszczeniem, gdyż wówczas każde czasowe zameldowanie (np. w hotelu) powodowałoby konieczność uprzedniego wymeldowania z pobytu stałego. Jak wynika z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz. U. z 2001r. Nr 87 poz. 960 ze zm.) w tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce pobytu stałego. Fakt przebywania w zakładzie karnym nie można uznać za przesłankę opuszczenia miejsca pobytu stałego. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy za okoliczność uzasadniająca zameldowanie na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące uważa się w szczególności pobyt w zakładach karnych. Niemniej jednak opuszczenie przedmiotowego lokalu przez skarżącą nastąpiło jeszcze przed jej umieszczeniem w zakładzie karnym. Okoliczność tę potwierdzają niektórzy świadkowie, ale również sama zainteresowana, która w dniu 30 września 2004r. zeznała (k. 29 akt administracyjnych), że od wyjścia ze szpitala po leczeniu odwykowym "tuła się po klatkach schodowych", od czterech lat jest wyganiana z domu, w okresie zimy była w noclegowni, z której została usunięta. Zatem M. P. w momencie pozbawienia wolności była już faktycznie bezdomna. Innymi słowy wystąpiła trwała przesłanka opuszczenia lokalu. Przesłanka ta została ustalona w sposób nie budzący wątpliwości w toku postępowania administracyjnego. Stanowisko to jest zgodne z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002r. sygn. 20/01. Sąd I instancji uznał, że zaskarżona decyzja prawa nie narusza.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
