Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2007 r., sygn. II OSK 1294/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Protokolant Anna Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2007r., na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Spółka z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Wr 10/05 w sprawie ze skargi M. Spółka z o.o. w W. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia [...] października 2004 r. nr [...] w przedmiocie nakazu sporządzenia i przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego budynku usytuowanego przy R. w W. 1. uchyla zaskarżony wyrok i stwierdza nieważność decyzji Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia [...] października 2004 r. nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie w. z dnia [...] września 2004r. nr [...]. 2. zasądza od Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu na rzecz M. Spółka z o.o. w W. kwotę 1045 ( jeden tysiąc czterdzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowo administracyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2006 r., II SA/Wr 10/05 oddalił skargę M. Spółki z o.o. w W. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia [...] października 2004 r. nr [...] w przedmiocie nakazu sporządzenia i przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego budynku mieszkalnego przy R. w W. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Decyzją z dnia [...] września 2004 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie w. na podstawie art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) nakazał skarżącej Spółce przedstawienie wskazanej wcześniej ekspertyzy ze szczególnym uwzględnieniem stanu konstrukcji i pokrycia dachu, ścian konstrukcyjnych i stropów oraz wskazania sposobów doprowadzenia obiektu do właściwego stanu technicznego uwzględniającego wymagania konserwatorskie w budynku mieszkalnym przy R. w W. W uzasadnieniu organ opisał szczegółowo występujące w budynku nieprawidłowości wskazujące na jego niewłaściwy stan techniczny. Stwierdził też, że wady elementów budynku nie gwarantują spełnienia wymagań podstawowych dotyczących bezpieczeństwa pożarowego, wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a i c oraz ochrony obiektów wpisanych do rejestru zabytków, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 2 Prawa budowlanego. W wyniku złożenia przez skarżącą odwołania, organ II instancji uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej terminu wykonania obowiązków wyznaczając nowy termin do dnia 30 grudnia 2004 r., a w pozostałej części utrzymał tą decyzję w mocy. W uzasadnieniu uznał, podzielając stanowisko organu I instancji, że stan budynku budzi poważne obawy w zakresie ochrony zabytkowej substancji oraz w zakresie bezpieczeństwa użytkowania. Nałożone obowiązki pozwolą na ustalenie czy obiekt użytkowany jest zgodnie z dyspozycją art. 61 w zw. z a art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a i c oraz ust. 2 Prawa budowlanego. Powołując się na art. 184 i art. 185 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz treść umowy o administrowanie z dnia 22 sierpnia 2002 r. zawartej pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową, a M. Spółka z o.o. w W., stwierdził, że obowiązki nałożone decyzją organu I instancji mieszczą się w zakresie zarządu sprawowanego przez odwołującą się Spółkę. W skardze na tą decyzję Spółka wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji organów obu instancji, gdyż nie jest właścicielem ani zarządcą przedmiotowej nieruchomości w rozumieniu ustawy o własności lokali, a więc zarządcą, któremu zarząd nieruchomością wspólną powierzono w sposób określony w art. 18 ust. 1 tej ustawy, ani też nie sprawuje zarządzania, o którym mowa w art. 185 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Spółka nie pełni roli zarządcy, gdyż właściciele we wspólnocie podejmują uchwałę o wyborze zarządu, a jego członkiem może być włącznie osoba fizyczna. Spółka podjęła się zarządu rozumianego jako administrowanie - zarządzanie nieruchomością wspólną zgodnie z art. 22 ustawy o własności lokali, a nie jest to umowa, o jakiej mowa w art. 18 ust. 1 tej ustawy. Adresatem zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji winna być Wspólnota Mieszkaniowa właścicieli lokali znajdujących się w przedmiotowym budynku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
