Wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 2005 r., sygn. FSK 1618/04
Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia powstających sporów co do tego, czy przedmiotem obrotu jest program komputerowy jako utwór w rozumieniu prawa autorskiego nie podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też egzemplarz programu komputerowego będący towarem w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, mają okoliczności faktyczne sprawy, a w szczególności treść umowy, której przedmiotem jest program komputerowy. Brak zarzutów w skardze kasacyjnej umożliwiających badanie prawidłowości poczynionych przez Sąd pierwszej instancji ustaleń faktycznych oznacza, że ustalenia te są wiążące.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2004 r., sygn. I SA/Bk 33/04, oddalił skargę "Z." w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 17 grudnia 2003 r. nr PP I/4408-91/JP/03 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1999 r.
Sąd Administracyjny podzielił ustalenia faktyczne oraz argumentację zawartą w rozstrzygnięciu organu podatkowego drugiej instancji, że Spółka nie objęła obowiązkiem opodatkowania w 1999 r. sprzedaży udokumentowanej 57 fakturami dotyczącymi licencji na użytkowanie programu komputerowego.
Odwołując się do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd wyjaśnił, że pomiędzy Spółką z o.o. "S." (autorem programu) a "Z." SA zawarto w dniu 11 stycznia 1994 r. umowę nr 4/94 regulującą zasady współpracy przy sprzedaży programu pn. "S.". Umowa ta uzupełniona aneksami nie zawiera upoważnienia dla "Z." SA do korzystania z praw autorskich do oprogramowania komputerowego "S." ani nie określa ewentualnych pól eksploatacji tego programu, do których to upoważnienie miałoby się odnosić. Nie spełnia tym samym cech umowy licencyjnej. Na jej podstawie "Z." SA jedynie otrzymywała od Spółki "S." oprogramowanie komputerowe, które następnie było przekazywane użytkownikom końcowym. Była więc to czynność opodatkowana podatkiem VAT. W dokumentach "licencji na oprogramowanie", wystawianych końcowym użytkownikom przez Spółkę "S.", zawarte było oświadczenie przedstawiciela dystrybutora, iż otrzymał on oprogramowanie od autora. Spółka nie nabywała tym samym prawa do utworu, a jedynie nośnik oraz nie udzielała licencji do korzystania z tegoż programu użytkownikom, którzy z niego korzystali w oparciu o licencję uzyskaną od autora. W tej sytuacji Sąd zgodził się z organami obu instancji, że w świetle zebranego materiału dowodowego, w omawianej sprawie miał miejsce obrót towarowy w postaci sprzedaży oprogramowania przez skarżącą Spółkę przy jednoczesnym świadczeniu usług instalacji oraz wdrażania oprogramowania w oparciu o przekazane jej "Z." S.A. oprogramowanie z kompletem dokumentacji. Za prawidłowe Sąd uznał również ustalenia organów skarbowych w zakresie sprzedaży przez skarżącą Spółkę produktów nabywanych u pozostałych podmiotów w tym firm M., N. i S., zakupionych od Spółki z o.o. "C." w W. Jak ustaliły organy podatkowe przy zakupie produktów ww. firm następowało przekazywanie użytkownikowi pakietu zawierającego dokument licencji i nośnik z programem komputerowym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
