Wyrok NSA z dnia 29 lipca 2005 r., sygn. I FSK 82/05
Brak wskazania przepisu np. Ordynacji podatkowej, którego naruszenia przez organy podatkowe Sąd I instancji niesłusznie nie stwierdził, uniemożliwia NSA odniesienie się do tego zarzutu, gdyż Sąd ten nie ma prawa dokonywać wykładni zarzutów skargi kasacyjnej, które powinny być sprecyzowanie jasno i jednoznacznie.
Art. 324 § 1 Ordynacji podatkowej obejmuje obowiązek stosowania zarówno przepisów procesowych jak i materialnoprawnych tej ustawy. Brak jest podstaw do zawężonego jedynie do kwestii związanych z postępowaniem podatkowym interpretowania tego przepisu.
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 października 2004 r. (I SA/Gd 1248/01) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpatrzeniu skargi Wydawnictwa s.c. w Gdańsku na decyzję Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 marca 2001 r., Nr IS.PP/PH/82/59 VAT/01/09, w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 1995 r., uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, w pozostałej części skargę oddalając, zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku na rzecz skarżącej kwotę 750 zł tytułem zwrotu części kosztów postępowania oraz postanowił, iż zaskarżona decyzja w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego nie może być wykonana.
2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił, iż zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 15 grudnia 2000 r., którą określono spółce cywilnej Wydawnictwo w Gdańsku w podatku VAT za październik 1995 r. kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w wysokości 7.351 zł, wysokość zaległości podatkowej w kwocie 17.628 zł, wysokość odsetek za zwłokę na dzień wydania decyzji w kwocie 21.214,30 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 5.288,40 zł. W decyzji swej Izba Skarbowa w pełni podzieliła stanowisko organu I instancji, który zakwestionował zakup przez podatnika samochodu jako samochodu ciężarowego. Urząd Skarbowy ustalił w trakcie kontroli uzupełniającej (15 i 29 kwietnia 1998 r.), iż pojazd ten, zakupiony na podstawie faktury Nr RS0002 z dnia 30 października 1995 r. posiadał 7 zamontowanych miejsc osobowych wyposażonych w pasy bezpieczeństwa, a przestrzeń pasażerska nie była oddzielona kratką lub siatką od przestrzeni ładunkowej. Według oświadczenia pełnomocnika spółki siedzenia były wymontowywane, a samochód służył do transportu książek. Podatnik wykazał z tytułu powyższej faktury w deklaracji podatkowej VAT-7 za październik 1995 r. podatek naliczony w kwocie 17.611 zł, podając, iż samochód jest samochodem ciężarowym, posiadającym 2 miejsca. Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego organ podatkowy wskazał, iż samochód został zakupiony od firmy X. w Warszawie przez firmę Lech B. zgodnie z fakturą z dnia 25 października 1995 r. Jako samochód osobowy. Zgodnie z dyspozycją wydania samochodu z dnia 6 listopada 1995 r. oraz pismem X z dnia 1998 r. przedmiotowy samochód został wydany firmie Lech B. w dniu 6 listopada 1995 r. Tymczasem według dokumentacji posiadanej przez stronę oraz podmiotu sprzedającego, firma Lech B. dokonała w dniu 30 października 1995 r. sprzedaży przedmiotowego pojazdu, jako samochodu ciężarowego, na rzecz spółki cywilnej Wydawnictwo w Gdańsku. W świetle powyższego urząd skarbowy stwierdził, że zakupiony przez stronę samochód, zaklasyfikowany jako ciężarowy, w dniu zakupu był samochodem osobowym, a przeprowadzone przeróbki mogły być dokonane jedynie po dniu 6 listopada 1995 r. Organ podatkowy w oparciu o art. 191 Ordynacji podatkowej nie uznał za dowód w sprawie oceny technicznej nr GDL-1539/95 Stowarzyszenia Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego Oddział Gdańsk, jak i wydanego na tej podstawie dowodu rejestracyjnego pojazdu nr GNB 1450 (w dniu kontroli uzupełniającej samochód posiadał nr rejestracyjny GNC 1904), bowiem dowody te nie mogły wpłynąć na zmianę oceny zawartej w dokumentach przywozowych jak i świadectwa homologacji. Nadto, w ocenie urzędu skarbowego powyższa opinia techniczna zawierała sprzeczności rzeczoznawca stwierdził w niej bowiem, że zmiana polega na modernizacji wnętrza poprzez wbudowanie przegrody za przednimi fotelami, natomiast drugie badanie techniczne (nr 3721 z dnia 16 czerwca 1996 r.) stwierdza, iż samochód posiada siedem miejsc siedzących łącznie z kierowcą, a wszystkie miejsca posiadają pasy bezpieczeństwa. Zdaniem organu podatkowego wydany w oparciu o tę opinię dowód rejestracyjny nie może być uważany za wiarygodny niezależnie od kwestii, iż przepisy o statystyce państwową nie przewidują takiego dokumentu jako podstawy zmiany kwalifikacji towaru. W wyniku dokonanej analizy materiału dowodowego organ I instancji stwierdził, iż skoro zakupionym środkiem trwałym jest samochód osobowy, to zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stronie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego z tego tytułu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
