Wyrok NSA z dnia 15 marca 2005 r., sygn. OSK 8/04
Wniosek o wszczęcie postępowania administracyjnego pochodzący od podmiotu nieuprawnionego co do zasady nie powinien doprowadzić do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej tak pozytywnego jak i niepozytywnego, lecz do stwierdzenia bezprzedmiotowości postępowania. jeżeli jednak wniosek złożony przez podmiot nieuprawniony, którym był organ administracji państwowej, został przyjęty i rozpatrzony przez właściwy organ, istotne jest czy był on akceptowany przez stronę, która pozostaje w zaufaniu do organów państwa nie może ponieść z tego tytułu szkody.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 01 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Andrzeja B. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2003 r. I SA 3304/01 w sprawie ze skargi Andrzeja B., Roberta B. i Rafała B. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 9 listopada 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania własności czasowej do nieruchomości położonej w W. (...) - uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 9 listopada 2001 r. (...); (...).
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 20 października 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi Andrzeja B., Roberta B. i Rafała B. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 9 listopada 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania własności czasowej do nieruchomości położonej w W. (...) - oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku podano, iż Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia 9 listopada 2001 r. (...) utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 19 września 2001 r. (...) odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 26 września 1950 r. (...) o odmowie przyznania prawa własności czasowej do nieruchomości warszawskiej położonej (...), jako powód takiego rozstrzygnięcia wskazując brak dowodu, aby byli właściciele złożyli wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu. Wniosek taki złożył bowiem Okręgowy Urząd Likwidacyjny, zaś Naczelny Sąd Administracyjny w swoich orzeczeniach wyrażał pogląd, że wniosek Urzędu Likwidacyjnego nie mógł być traktowany jako wniosek stron postępowania, a działanie tego Urzędu nie mogło skutecznie zastąpić działania właścicieli. Nie złożenie wniosku przez osobę uprawnioną w rozumieniu art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy w ustawowo określonym terminie 6-cio miesięcznym od daty objęcia w posiadanie gruntu przez gminę, o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu, powodowało przejście na własność gminy własności budynku znajdującego się na tym gruncie z upływem tego terminu. Przejęcie to było następstwem bezskutecznego upływu terminu i nie wymagało stwierdzenia przejścia na własność gminy budynku w drodze deklaratoryjnej decyzji właściwego organu administracyjnego /uchwała SN z dnia 30 listopada 1972 r. III CZP 77/72 - OSN 1973 nr 7-8 poz. 126/. Z tej przyczyny organ orzekający stwierdził, że brak podstaw do uznania, iż kwestionowana decyzja zawiera wady wymienione w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
