Postanowienie NSA z dnia 10 lipca 2025 r., sygn. II GSK 653/25
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Rady Ministrów od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2025 r. sygn. akt VI SA/Wa 3562/24 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi M. L. na kontrasygnatę Prezesa Rady Ministrów wobec postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 sierpnia 2024 r. numer 1131.18.2024 w przedmiocie wyznaczenia przewodniczącego zgromadzenia sędziów Izby Cywilnej Sądu Najwyższego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 7 stycznia 2025 r., sygn. akt VI SA/Wa 3562/24, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej: p.p.s.a.) odrzucił skargę M. L. (dalej: skarżący) na kontrasygnatę Prezesa Rady Ministrów wobec postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 17 sierpnia 2024 r., numer 1131.18.2024, w przedmiocie wyznaczenia przewodniczącego zgromadzenia sędziów Izby Cywilnej Sądu Najwyższego.
W uzasadnieniu WSA w Warszawie wskazał, że przed rozpatrzeniem skargi sąd administracyjny bada jej dopuszczalność i odrzuca skargę, jeśli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego (art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Sąd przytoczył art. 3 § 2, § 2a i § 3 p.p.s.a. regulujące zakres spraw, które podlegają kontroli sądów administracyjnych i uznał, że zaskarżona w niniejszej sprawie czynność kontrasygnaty przez Prezesa Rady Ministrów pod aktem urzędowym Prezydenta RP na podstawie art. 144 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr. 78, poz. 483, dalej: Konstytucja RP) nie mieści się w katalogu spraw podlegających kontroli sądów administracyjnych.
W ocenie WSA w Warszawie nie jest możliwe zakwalifikowanie będącej przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie kontrasygnaty jako aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. WSA uznał, że ratio legis regulacji zawartej w tym przepisie, rozszerzającym kontrolę sądu administracyjnego poza sferę decyzji lub postanowień, jest związane z umożliwieniem sądowej kontroli również takich działań administracji publicznej, które dotyczą praw i obowiązków obywateli i innych podmiotów w sferze publicznej oraz potrzebę zapewnienia im gwarancji procesowych w ich relacjach z organami administracji publicznej i w zakresie zadań realizowanych przez te organy. WSA w Warszawie przypomniał, że działania administracji, do których odnosi się omawiany przepis zostały scharakteryzowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z 3 września 2013 r., sygn. akt I OPS 2/13. W świetle powyższego, w ocenie WSA w Warszawie, nie można przyjąć, że złożenie przez Prezesa Rady Ministrów, na podstawie art. 144 ust. 2 Konstytucji RP, podpisu pod aktem urzędowym Prezydenta RP, mieści się w granicach art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
