Bezskuteczność skargi kasacyjnej przy braku zarzutów naruszenia norm - Wyrok NSA z dnia 12 marca 2024 r., sygn. II FSK 705/21
Brak podniesienia w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia normy prawnej bezpośrednio odnoszącej się do zaskarżonego rozstrzygnięcia podatkowego prowadzi do procesowego bezskutku takiej skargi i w konsekwencji do jej oddalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Antoni Hanusz Sędzia del. WSA Alicja Polańska Protokolant Karolina Zarzycka-Ciołkiewicz po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 marca 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 1104/20 w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 2 października 2020 r. nr 2201-IOD-2.4132.18.2020.8 w przedmiocie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2020 rok 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę M. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku w przedmiocie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2020 r.
Skarżący wystąpił o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 2020, podnosząc, że jest marynarzem uzyskującym wynagrodzenie z wykonywania pracy najemnej na pokładzie statków eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Norwegii, wobec czego do dochodów tych mają zastosowanie przepisy Konwencji z dnia 9.09.2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899, dalej: Konwencja polsko-norweska).
Sąd wskazał, że z ustaleń poczynionych przez organy administracji podatkowej wynika, iż skarżący jest wprawdzie marynarzem zatrudnionym na pokładzie statku morskiego S. zarejestrowanego pod banderą G., a właścicielem statku jest przedsiębiorstwo P. z siedzibą w N., działające na rzecz S. S., ale statek ten klasyfikowany jest jako jednostka typu Research Yessel (statek poszukiwawczy) lub Seismic Yessel (statek sejsmiczny). Nie można więc uznać, że jednostka, której podstawowym zadaniem jest prowadzenie badań na morzu, wykonuje transport międzynarodowy; sejsmograficzne statki badawcze nie przewożą bowiem towarów ani pasażerów, nie prowadzą handlu, a jedynie wykonują badania. Jednostka, na której zatrudniony jest skarżący, nie jest zatem statkiem eksploatowanym w transporcie międzynarodowym. Nie została więc spełniona przesłanka, o której mowa w art. 14 ust. 3 Konwencji polsko-norweskiej i w konsekwencji brak jest podstaw do zastosowania ulgi podatkowej przewidzianej w art. 27g ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, dalej: u.p.d.o.f.), a tym samym skarżący nie uprawdopodobnił, że zaliczki obliczone od uzyskiwanych przez niego dochodów z pracy najemnej będą niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku dochodowego za rok 2020, co z kolei uzasadnia odmowę ograniczenia poboru tych zaliczek na podstawie art. 22 § 2a ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, dalej: O.p.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
