Wyrok NSA z dnia 12 maja 2023 r., sygn. I GSK 1025/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia del. WSA Jacek Boratyn (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 stycznia 2019 r., sygn. akt III SA/Wr 523/18, w sprawie ze skargi G. B. na postanowienie Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa [...] z dnia [...] sierpnia 2018 r., nr [...], w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przyznania płatności ekologicznej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2019 r., sygn. III SA/Wr 523/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (dalej WSA we Wrocławiu) oddalił skargę G. B. (dalej zwanego skarżącym lub wnioskodawcą) na postanowienie Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa [...] z dnia [...] sierpnia 2018 r., nr [...], w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przyznania płatności ekologicznej na 2017 r.
Skargę kasacyjną od wyroku WSA we Wrocławiu z 24 stycznia 2019 r. wniósł wnioskodawca, zaskarżając go w całości.
Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:
1) naruszenie przepisów postępowania, mogących mieć wpływ na wynik sprawy:
a) art. 1 P.p.s.a. (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.) w zw. z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2492, dalej zwanej P.u.s.a.) poprzez jego niezastosowanie, polegające na przeprowadzeniu kontroli wyłącznie poprzez wybiórcze zastosowanie przepisów prawa, mających zastosowanie w sprawie, a nie wszystkich, a w rezultacie rozpoznanie sprawy niezgodnie z kryterium legalności, przewidzianym przez przepisy; fakt ten wywarł wynik na rozstrzygnięcie w postaci ostanie się w obrocie decyzji opartej na niepełnej podstawie prawnej,
b) art. 145 § 1 pkt 1 lit c P.p.s.a. w zw. z art. 97 § 1 ust. 4 K.p.a. w zw. z art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2422 z późn. zm., zwanej dalej u.w.r.o.w.) w zw. z art. 9 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz. U. UE. L. z 2013 r. Nr 347, str. 608 z późn. zm., dalej zwane rozporządzeniem 1307/2013) poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie, polegające na uznaniu, że rozpoznawana przez Sąd sprawa stanowi kwestię wstępną, umożliwiającą zawieszenie postępowania w zw. z art. 20 ust. 4 u.w.r.o.w., w momencie w którym przesłanka ustanowiona na gruncie art. 20 ust. 4 u.w.r.o.w. pozostaje w sprzeczności z treścią art. 9 ust. 3 rozporządzenia 1307/2013, określającego dopuszczalne definicje rolnika aktywnego. Tym samym pozostaje to w sprzeczności z przepisami unijnymi w konsekwencji, w prawidłowym toku rozpoznania sprawy, przedmiotowa kwestia wstępna nigdy nie powinna stanowić przedmiotu badania przez organ płatniczy. W rezultacie doprowadziło to do wywołania szkody skarżącemu, poprzez zawieszenie postępowania, w sprawie przyznania środków i odmowę ich wypłaty, gdy w normalnym toku postępowania środki te winny być przyznane i wypłacone,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
