Wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2023 r., sygn. I OSK 637/22
Dnia 20 kwietnia 2023 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Mariola Kowalska sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2023 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Wa 2426/20 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Ministra Rozwoju z dnia 12 sierpnia 2020 r. nr DO.7.7613.560.2019.RG w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 kwietnia 2021 r. oddalił skargę E. S. na decyzję Ministra Rozwoju z 12 sierpnia 2020 r. nr DO.7.7613.560.2019.RG w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności S
Decyzją z 12 sierpnia 2020 r. Minister Rozwoju, na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 256), dalej "K.p.a.", odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w Krakowie z 9 stycznia 1961 r. w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości oznaczonej I. kat. [...] Lwh (KW) [...] – odpowiadającej obecnie części działki nr [...] objętej księgą wieczystą nr [...] – dalej "nieruchomość". W uzasadnieniu Minister wskazał, że pismem z 30 kwietnia 2019 r. następcy prawni dawnego właściciela nieruchomości A. S., wnieśli o stwierdzenie nieważności ww. orzeczenia z 9 stycznia 1961 r. w części dotyczącej obecnej działki nr ew. [...]. Organ ustalił, że przedmiotowego wywłaszczenia dokonano na podstawie ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1958 r., poz. 70), dalej "ustawa wywłaszczeniowa". Wniosek o wywłaszczenie pochodził od Dyrekcji Budowy Osiedli [...]. Nieruchomość była niezbędna na cele użyteczności publicznej – budowę szkoły podstawowej. Niezbędność wywłaszczenia została potwierdzona zaświadczeniem o lokalizacji szczegółowej z 9 grudnia 1959 r. W aktach sprawy brak jest oferty nabycia nieruchomości od właściciela – do czego zobowiązywał art. 6 ust. 1 ustawy wywłaszczeniowej. Organ wskazał jednak, że brak po 50 latach od wywłaszczenia dokumentu nie oznacza, że go nie było. Okoliczności te można oceniać na podstawie innych dokumentów. I tak z wniosku o wszczęcie postępowania administracyjnego i orzeczenia administracyjnego wynikało, że właścicielom przesłano oferty dobrowolnego zbycia nieruchomości z ceną nabycia (wywłaszczenie dotyczyło wielu nieruchomości stanowiących własność różnych osób). Część z nich wyraziło zgodę na dobrowolne zbycie nieruchomości. W związku z tym, zdaniem organu, inwestor przed wszczęciem postępowania spełnił wynikający z art. 6 ust. 1 ustawy wywłaszczeniowej, obowiązek rokowań. Odnosząc się do zarzutów skarżącego co do braku w aktach administracyjnych dowodów dokumentujących tego rodzaju postępowanie inwestora organ stwierdził, że art. 15 ust. 2 pkt 7 ustawy wywłaszczeniowej nie nakładał na inwestora obowiązku przedłożenia dokumentu z rokowań do wniosku o wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego. Treść pisma A. S. z 19 stycznia 1960 r. nie stanowi dowodu na brak wystąpienia z wnioskiem o dobrowolne odstąpienie nieruchomości. Pismo to jest wnioskiem o "dowłaszczenie" pozostałej części nieruchomości. A. S. nie odniósł się w nim do rokowań ale do możliwości przyznania nieruchomości zamiennej. Poza tym w aktach sprawy znajduje się pismo Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych z 4 marca 1960 r. z którego wynika, że A. S. nie wyraził zgody na zbycie innej części nieruchomości, co wskazuje na duże prawdopodobieństwo, że i w niniejszej sprawie nie wyraziłby zgody na dobrowolne zbycie nieruchomości. Organ uznał, że w sprawie nie doszło także do naruszenia art. 5 ust. 2 ustawy wywłaszczeniowej (na żądanie właściciela wywłaszczenie powinno objąć całą nieruchomość jeżeli w wyniku wywłaszczenia część pozostała dla właściciela nie nadawałaby się do racjonalnego użytkowania przez niego na dotychczasowe cele). Decyzja czy nieruchomość pozostała nadawałaby się do wykorzystania należała do organu wywłaszczeniowego a nie tak, jak wywodzono we wniosku, że organ takim żądaniem właściciela był związany. A. S. wystąpił o nabycie w drodze wywłaszczenia całej nieruchomości. Z akt wynika, że co do pozostałej części nieruchomości toczyło się inne postępowanie a nieruchomość ta była przeznaczona pod budowę budynku mieszkalnego dla pracowników PKP. Dlatego były podstawy do wywłaszczenia pozostałej części nieruchomości, skoro co do niej toczyło się inne postępowanie, a więc i tak nieruchomość będzie wywłaszczona. W konsekwencji organ nie stwierdził istnienia wad określonych w art. 156 K.p.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
