Wyrok NSA z dnia 20 października 2022 r., sygn. I OSK 5/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 20 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 239/20 w sprawie ze skargi S. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2019 r. nr KOC/7217/Op/19 w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 grudnia 2020 r. oddalił skargę S. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2019 r. nr KOC/7217/Op/19 w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne.
Wnioskiem z 27 września 2019 r. S. L. wystąpił m.in. o przyznanie zasiłku okresowego.
Prezydent m.st. Warszawy decyzją z 10 października 2019 r. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia. Organ podał, że w kontrakcie socjalnym zawartym 9 maja 2019 r. S. L. został zobowiązany do aktywnego poszukiwania pracy. W tym celu otrzymał zaświadczenie ZTM o posiadaniu uprawnień do bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską w okresie od 1 października 2019 r. do 31 października 2019 r. Jednak aktywność wnioskodawcy ograniczała się tylko do wizyt w Urzędzie Pracy. Pomimo wydania mu sześciu kart aktywności zawodowej, tylko na jednej widniał wpis od jednego pracodawcy, któremu wnioskodawca odmówił przyjęcia propozycji zatrudnienia. Organ I instancji powołując się na art. 2 ust. 1, i art. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. - o pomocy społecznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1508) przywoływanej dalej jako: "u.p.s." wskazał, że pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. W ocenie organu, S. L. mógłby pokonać swoje problemy, gdyby podjął pracę, jednak z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że nie dąży on do podjęcia zatrudnienia. Jego postawa wskazuje, że otrzymywanie świadczeń z pomocy społecznej stanowi dla niego cel sam w sobie i świadczy o braku chęci współpracy z pracownikiem socjalnym. Skoro zainteresowany nie podejmuje działań mających na celu poprawę swojej sytuacji poprzez podjęcie zatrudnienia i nie podejmuje współpracy z pracownikiem socjalnym to musi się liczyć z możliwością odmowy przyznania mu świadczenia z pomocy społecznej, stosownie do treści art. 11 ust. 2 u.p.s.
Od powyższej decyzji S. L. wniósł odwołanie. Wskazał, że możliwość korzystania z komunikacji miejskiej wykorzystał do dojazdów do urzędu pracy w celu znalezienia zatrudnienia. Podał, że więcej aktywności zawodowej nie mógł podjąć, z uwagi na bezdomność. Oświadczył, że przed 29 maja 2008 r. nie miał uprawnień do podjęcia zatrudnienia w Polsce, nie posiadał stosownej decyzji. Do 29 kwietnia 2019 r. zamieszkiwał w noclegowniach i schronisku dla bezdomnych. Po tym dniu przebywał w noclegowniach. Obecnie oczekuje na mieszkanie socjalne, o które stara się od 2016 r. Zdaniem skarżącego, bezdomność uniemożliwia podjęcie pracy. Gdyby w 2009 r. otrzymał mieszkanie socjalne, od 2010 r. podjąłby zatrudnienie i rozpoczął normalne życie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
