Wyrok SN z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. II CSKP 1886/22
1. Umowa pożyczki w sensie art. 720 § 1 k.c. nie wymaga niezbędnie przeniesienia własności przedmiotu pożyczki, lecz zapewnienia pożyczkobiorcy możliwości swobodnego dysponowania tym przedmiotem, co może być osiągnięte na różne sposoby.
2 Kserokopie dokumentów, niepotwierdzone za zgodność z oryginałem, mogą stanowić ważny środek dowodowy w postępowaniu sądowym, chyba że sąd lub strona przeciwna zażąda złożenia oryginałów.
3. Zawarcie umów datio in solutum w przypadku obecności tymczasowego nadzorcy sądowego może stanowić naruszenie przepisów prawa upadłościowego, co może wpłynąć na ważność tych umów, jednakże ocena ta musi być dokładnie przemyślana w kontekście konkretnej sytuacji faktycznej.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Ewa Stefańska (przewodniczący)
SSN Beata Janiszewska
SSN Grzegorz Żmij (sprawozdawca)
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 21 czerwca 2023 r. w Warszawie, skargi kasacyjnej C. spółki z ograniczoną odpowiedzialności w W. od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 25 maja 2021 r., I AGa 75/21, w sprawie z powództwa syndyka masy upadłości G. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w upadłości w Z. przeciwko C. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o ustalenie,
1. oddala skargę kasacyjną;
2. zasądza od C. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz syndyka masy upadłości G. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w upadłości w Z. kwotę 12 500 (dwanaście tysięcy pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjneg
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z 10 grudnia 2020 r. oddalił powództwo syndyka masy upadłości o stwierdzenie nieważności umów pożyczek i umów przewłaszczenia na zabezpieczenie i zasądził od powoda na rzecz pozwanego koszty procesu. W ocenie Sądu pierwszej instancji powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem objęte żądaniem umowy pożyczki nie mogły zostać uznane za nieważne jako zawarte jedynie dla pozoru, tj. bez faktycznej woli przekazania na rzecz pożyczkobiorcy jakichkolwiek środków pieniężnych. Sąd wskazał, że bezsporne było, iż strona pozwana - jako pożyczkodawca - nie przekazała żadnej kwoty na rzecz upadłego (pożyczkobiorcy) w gotówce czy przelewem na rachunek bankowy tytułem udzielonej pożyczki. Nie wystarczyło to jednak do uznania, że umowy zostały zawarte dla pozoru i nie zostały w ogóle wykonane.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
